Leven, ach! Wat zijt gij toch?

De onnozele boer aant.

Ei lieve! Zeg eens, bestevaar,
wat heeft dat mooie steewijf daar?
Een schilderijtje aan een lintje,
dat op haar prammen hangt, dat 's raar!
't Is vast een uithangbord, nietwaar? -
‘Al zachtjes wat, voorzichtig, vrindje;
het is 't portretje van haar man.’ -
Dan wed ik, dat ik 't raden kan,
maar 't maakt een koddige vertoning.
't Is als in 't dorp bij zwarte Gijs,
daar 't bakkes uithangt van de koning,
want kijk! Die komt nooit in die woning,

[p. 68]

 

maar elk die wil, vindt daar logijs.

 

Is 't hier niet op dezelfde wijs?

 

 

 

1820