Leven, ach! Wat zijt gij toch?

Een zogenaamd poeet aant.

Ik woon op Parnas,
maar wat in de laagte,

[p. 67]

 

en slobber met graagte

 

de paardenvoetplas,

 

al is hij beneden

 

wat troebel getreden.

 

Ik mijmer en schrijf,

 

zie daar mijn bedrijf

 

bij dagen en nachten.

 

Ik futsel en lijm,

 

en slaag ik in 't rijm,

 

zo worden 't gedachten.

 

Een streepje of twee

 

verenigd daarmee,

 

zo heet het gevoelen:

 

en is het gemeen

 

in 't lapwerk tevreên,

 

ik heb mijn bedoelen.

 

 

 

1818