Leven, ach! Wat zijt gij toch?

In de vriendenrol van dr. Blume aant.

In mijn (toen hoogstgevaarlijke) ziekte

Vlieg op de vlerk des winds, door stroom en golfgewemel,
't verlokkend Oost in d' arm, u lachende in 't gemoet,
en wis er d' indruk uit van onze westerhemel,
maar blijve u 't denkbeeld bij van deez' mijn afscheidsgroet.
Zie u 't geleerde hoofd met palm en lotus tooien,
en wat de roof bevat van Indus schatrijk strand!
Temidden uit de kring van die mij 't doodkleed plooien,
bied ik u 't warm vaarwel met reeds verkoude hand.

1818