Leven, ach! Wat zijt gij toch?

Aan de Hollandse wal aant.

'k Heb dan met mijn stramme voet,
eindlijk uit d' onstuime vloed,
Hollands vaste wal betreden!
'k Heb mijn kromgesloofde leden
op zijn bodem uitgestrekt;
'k heb hem met mijn lijf bedekt;
'k heb hem met mijn arm omvademd;
'k heb zijn lucht weer ingeademd;
'k heb zijn hemel weergezien,
God geprezen op mijn kniên,
al de doorgestane smart
weggebannen uit mijn hart,
en het graf van mijn geslacht,
dit mijn rif terug gebracht! -

'k heb dit, en, genadig God!
Hier voleinde ik thands mijn lot!

[p. 32]

 

Laat, na zo veeljarig sterven,

 

mij dat einde thans verwerven!

 

Dit, o God, is al mijn hoop

 

na zo wreed een levensloop!

 

 

 

1806