De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 14

Hondgeblaf.^*

Stoor u niet aan 't ijdel razen
Van een aantal trotsche dwazen

Dat de waarheid tegenstreeft;

Laat ze tieren, laat ze schreeuwen,
Houd de honden niet voor leeuwen,

Waar men zwaard voor noodig heeft. -

‘Maar, die honden kunnen bijten!’ -
Och, een stuk van 't kleed te rijten,

Dat is 't alles; en dit zij!

't Pakjen is toch haast versleten,
En dan zal de mot het eten

Voor de zelfde lekkerny. -

* Nieuwe Oprakeling, 67.

[p. 159]

 

‘Maar, met scheur of reet te loopen!’ -

 

Staat de weg voor honden open,

 

Ongemuilband, en zoo fel;

 

Hoort dat tot de vrijheidswetten;

 

'k Zal er my niet tegen zetten,

 

'k Ben toch eens in deze Hel.

 

Honden zullen, wat wy praten,

 

Toch hun eigenschap niet laten;

 

Altijd zijn zy boos van aart;

 

Tegenkeffen als zy blaffen,

 

Of ze met den stok te straffen,

 

Is de gansche boel niet waard. -

 

‘Maar elk blaffer, keffer, grommer,

 

Altijd bozer, vuiler, dommer,

 

Brengt er meer nog aan den gang;

 

En het wordt een gruwzaam leven,

 

Daar ik weinig om zou geven,

 

Doch het duurt wat al te lang.’ -

 

Geef dan aan de blaffersbazen,

 

Slechts een beentjen waar ze op azen,

 

Dat hun aanstaat, in den muil;

 

En de grootste likt uw handen,

 

De andren zonder stem of tanden,

 

Druipen af in stom gedruil. -

 

‘Beentjen’? - Ja, zoo'n schenkelpijpjen

 

Dat 's met een een kermisfluit,

 

ô Zoo lekker om te knaauwen

 

En zoo lieflijk van geluid.

 

Zeg: Hou daar, mijn goede lobbes,

 

Ja, gy bent een brave hond!

 

***-zelf zal kwispelstaarten,

 

Voor zoo'n lofspraak uit uw mond.

 

 

 

1826.