De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 14
(1859)–Willem Bilderdijk–
Auteursrechtvrij
[pagina 17]
| |
Op een Jacobaas-kannetjen.Ga naar voetnoot*Gy kruikjen, voor een eeuw drie vier
Door 't kusgraag mondtjen leêg gezogen,
En toen met recht galanten zwier
Het Teilingsch venster uitgevlogen,
Herinnert ge ons aan 't lieve dier,
Zoo schoon volleerd in 't tinteloogen?
Kom, meld ons van haar vrijery,
Als 't weeûwtjen van heur drietal mannen,
In klem der lastige voogdy
Op 't eenzaam slotverblijf gebannen,
Een vierden troggelde aan haar zij',
Om met haar weêr in 't juk te spannen!
Vertel ons, wat dat lipjen sprak,
Wiens boord gy eens zoo lieflijk drukte?
Wat honig in dat kusjen stak
Dat braven Borslen zoo verrukte,
En hoe dat pinkend oogjen brak
Toen hy 't verlepte roosjen plukte?
Wat schalkjen, glurende uit dat oog,
Den Burgvoogd 't manlijk hart kon stelen,
Wanneer hy voor haar listjens boog
Om 't olijk spelletje uit te spelen,
En goeden Flips zoo fijn bedroog
Met Glosters walg op 't dons te streelen.
| |
[pagina 18]
| |
Vertel van 't willig geldverlies
En 't zoet prieël van wilgentwijgen!
Doch, kruikjen, neen, vertel ons niets!
Zwijg liever, gy die weet te zwijgen,
Van dezen welpoel des verdriets,
Wiens vuil een pestdamp op deed stijgen.
Wy kennen 't kuische wijfjen lang,Ga naar eind1
In spijt van al haar hoeksche vrinden,
En weten 't welk een harden dwang
Het arme schaap moest ondervinden;
Want viermaal weduw, viel 't haar bang,
Niet met een vijfden aan te binden.
|
|