De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

Kundigheid.^*

Wat 's menig Wijshoofd toch, na vijftigjarig blokken,

Met heel een Boekery doortrokken?

Helaas! niets anders dan een spons,

In eigen zwaarte naauw een ons,

Schoon ponden wegende door de ingeslorpte vochten:

En, of die veel of weinig dochten,

Zy zwol onschuldig op van 't nat,

En geeft ter goeder trouw wat ze in haar schoot bevat. -

Het moog dan waarheid zijn of logen,

Waarvan 't doordrongen lijf haar spant,

En 't geen ze op 't persen van de hand

Ook wederom heeft uitgespogen,

Men wijte 't nooit aan 't arme ding,

Dat anders niet heeft ingezogen

Dan 't geen wanneer zy 't dronk, voor echte wijsheid ging.

1822.

* Krekelzangen II, 155.