De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

[p. 54]

't Leven.^*

Wy zijn op reis, en daar, om hem bekende reden,

De Schipper ons hier heeft aan land gezet.

Zoo mogen wy ons hier gerust en blij vertreden,

Zoo lang ons dit de voortreis niet belet.

Ja, wandelen wy vrij den strandweg heen en weder;

Al raaptet ge ook wat schelpjens in uw schoot.

Wanneer de Schipper wenkt, gy gooit die ballast neder,

En zijt gereed, en - ijlings in den boot.

Maar wachten we ons toch wel van diep in 't land te trekken,

Of onzen zak met steenen te overlaân:

Wy mochten dan misschien de seinen niet ontdekken.

Of op den weg bezwijken onder 't gaan.

En dan - ? Wat dan, mijn vriend? - Dan pakt, eer dat wy 't weten.

Vriend Hein ons op, en smakt ons binnen 't boord;

Want willig t' scheep gegaan, of in het schip gesmeten,

Als 't uur daar is, wy moeten voort.

Cuxhaven, 1795.

* Mengelpoëzy I, 122.