De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 11
(1858)–Willem Bilderdijk–
AuteursrechtvrijBy het einde van 't jaar 1820.Ga naar voetnoot*In 't bulderend geweld van stormende oproervlagen
Vervloot voor half Euroop dat jammertelend jaar;
En wy, wy voelen 't wicht van 's Hoogsten geesselslagen,
Aan allen kant omstuwd van nokkend lijkmisbaar.
Ja, 't twintigst dezer Eeuw moest 's Hemels gramschap tuigen,
't Maait lijken als een oogst in groene garven af!
Leer, Neêrland, voor Gods hand, leer voor Zijn tuehtroê buigen,
En zink in weemoed weg by de open kaak van 't graf!
Zie 's levens frissche bloem in hare ontluiking sneven!
De teedre Gâ ontrukt aan 't zaligst huwlijksbed!
De hoop van 't bloeiendst huis aan tak en stam begeven,
En Vader en Gemaal 't bezwijkend hart verplet!
Rampzaalgen! ô mijn hart deelt in uw diepe wonden;
't Gevoelt by elken slag die door uw boezem boort;
De mijne bloeden nog, en naauwlijks half verbonden,
Ontspringen ze als een wel, in 't steengruis half gesmoord.
Maar gy die uit uw arm dat dierbaarst goed zaagt scheuren
Dat meer dan 't leven is, en 't leven nooit hergeeft;
ô Vader! ô Gemaal! wie kan uw ramp betreuren?
Wie heeft daar tranen voor, van al wat tranen heeft?
| |
[pagina 259]
| |
Doch zoo gy 't offer brengt in de allerdierste panden,
Bedrukten! wanhoopt niet in 's rampspoeds overmaat.
Het vuur van 's Hemels wraak mag boven 't hoofd ontbranden,
Het heiligt hem in 't hart, wien 't diepe wonden slaat.
ô God, genadig God! ô spaar ons in uw slagen.
ô Tref ons in ons-zelv'; in 't eindloos dierbrer niet!
Of, dwingt Gy 't sterflijk hart die volle last te dragen,
Geef uit die bronaâr troost, die uit Uw volheid vliet!
Die troostwel vloeie u toe, ô al te fel bezwaarde!
Die balsem zalve u 't hart, zoo reddingloos doorgriefd!
U, Vader, in het kroost, dat u Gods goedheid spaarde!
U, Echtgenoot, in 't kroost, waarin ge uwe Egâ lieft!
18 1/1 21.
|
|