De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 11

In den vriendenrol van den hoogleeraar Wilmet.^*

In gloeiende Oosterlucht, by Nabatheesche palmen,

Ontsprong dat ziedend bloed, waarvan dit harte bruischt;

Zy, die mijn borst verheft, zy ademt in mijn galmen,

Wen mijn ontboezemd lied door Hollands beemden ruischt.

Maar wie in 't laauwe West herkent de Morgengeuren

* Wit en Rood I, 201.

[p. 125]

 

Die de Arameesche loot in sap of bloeisels biedt?

 

Wilmet, het blijve aan u mijn uitlandsch ooft te keuren:

 

Uw zuivre smaak besliss' en ik beklaag my niet. -

 

Gy die met hafez geest ons Neêrduitsch kost bezielen,

 

Waardeert den weeklank ook, waarin mijn wanhoop krijt:

 

En, moet de val der taal ons beider zang vernielen,

 

Uw vonnis en uw naam verduren lot en tijd.

 

 

 

1812.