De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[Herinnering aan vroeg gestorven kroost.]

Gy gaaft, vrijmachtbre God, gy hebt te rug genomen!

Maar neen, gy naamt niet weêr het gene uw goedheid gaf.

Watschonkt ge? Aan 't stofj' een ziel die geen verderf kan schroomen,

Maar 't stofjen was geborgd uit d' eigendom van 't graf.

1806.

* Verspreide Gedichten II, 107.

* * *

Blij verkregen, droef verloren,

Voor het graf alleen geboren,

Dierbaar lijkjen, dat hier rust!

Ga, wat zou mijn' boezem prangen,

'k Heb op uw verbleekte wangen

Een' der Engelen gekust.

1806.

* Verspreide Gedichten II, 107.

[p. 447]

* * *

Hier ligt het overschot van 't hartbekoorlijkst wichtjen,

Voor 't uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min,

De onsterflijkheid reeds rijp by 's levens aanbegin;

En ruilde 's Moeders schoot voor 't kille grafgestichtjen.

De droeve Vader, die van 't minlijk aangezichtjen
Nooit kinderlachjen won noch lonkend oogenlichtjen,
Schreef zelf op 't doodsch verdek dit treurig denkgedichtjen,

En sloot de helft zijns harts by 't dierbaar lijkjen in.

1806.

* Verspreide Gedichten II, 108.