De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[p. 373]

Genoegen.
aan mijne dierbare.^*

Laat niets, mijn Dierbre, uw borst beknellen,
Laat niets de zegening ontstellen,

Die God ons in elkander schonk!

Geen dorst naar rang, noch ijdel haken
Naar 't klatergoud der schijnvermaken,

Gehecht aan Staatzuchts valschen pronk:

Laat andren zich met grootsche tittelen
Het eerbegeerig harte kittelen,

Ons lot zij onbekend en stil.

Een onbesproken, duister leven
Zal onzen adel luister geven,

Alschoon hy zich bedekken wil.

De naam, waaronder we ons verbergen,
Moog niemand slaafschen eerbied vergen,

Voorzeker brengt hy achting voort,

En wordt, om uw bevalligheden,
Om beider braafheid, aangebeden,

Alom met zegening gehoord.

Indien wy schat en weelde derven,
Het geen wy van Gods gunst verwerven,

Is beter deel dan overvloed.

Door dagelijksche vlijt verkregen
En ons geheiligd door den zegen,

Maakt Liefde zijn genieting zoet.

* Poëzy I, 15.

[p. 374]

 

Is wisseling van tijd en stonden

 

Met ongestadigheid verbonden,

 

Ons hart is trefloos voor 't verdriet.

 

De Hemel moge ons soms beproeven,

 

Hy heeft nog meer dan wy behoeven,

 

En Hy vergeet zijn schepsel niet.

 

 

 

Wat leggen Priesterlijke handen

 

By andren, menschelijke banden;

 

ô De onzen zijn door God gelegd.

 

Hy, die ons voor elkaâr bestemde,

 

Voor eeuwig hart aan harte klemde,

 

Hy is het zegel onzer Echt.

 

 

 

Betreên wy dan het pad des levens

 

Door frissche jeugd en grijsheid tevens,

 

Bemoedigd, vrolijk, hand in hand!

 

De blijde rust zal met ons wonen,

 

En de Echt ons bed met telgjens kroonen,

 

Het siersel van den Huwlijksband.

 

 

 

Ach! zou het my het hart niet streelen,

 

Wanneer ik ze om mijn kniën spelen,

 

En aan mijn leden hangen zie!

 

Wen ik op 't kinderlijke wezen

 

Het moederlijk gelaat mag lezen,

 

Des Moeders zachten aart bespiê!

 

 

 

En, als ons de afgeleefde dagen

 

De zoetheên van de jeugd ontdragen,

 

Dan vinden we in den ouderdom,

 

(ô Kan ons hart die vreugd verzwelgen!)

 

Ik U in frissche Maagdentelgen

 

Gy my in frissche Zoons weêrom.

 

 

 

1799.