De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

't Woord van een meisje.
(Naar Motanabbi.)^*

Breekt een Meisjen ooit haar Woord,

Niemand mag haar des betichten:

't Is het recht dat haar behoort,

Want hoe zou zy zich verplichten?

In het Wetboek van de Min

('k Heb het ook wel doorgelezen,)

Staat daar niet een woord van in,

Of ik moet een domoor wezen.

't Mondjen dat Natuur haar schonk,

Is tot lach en kus geschapen;

't Zieltjen uit zich door een lonk,

* Nederlandsche Muzen-Almanak 1825, 175.

[p. 196]

 

Die haar boogschicht is en wapen.

 

't Lipjen kent de zoete scherts,

 

't Hartjen zwelt van zacht genoegen,

 

't Koontjen bloost gelijk een kers

 

By het malsche boezemzwoegen.

 

Maar verbinden? - Dat 's te veel.

 

Meent zy 't? Lees het uit haar oogen,

 

't Woordtjen sterft haar in de keel.

 

Zegt zy 't? Acht u dan bedrogen.

 

 

 

1825.