De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

Minnezang
voor muzyk.^*

Trahit sua quemque voluptas.

Virgilius.

Ziet ge van dit strandgebergt'

't Gindsche kleine scheepjen zwieren?

Hoe het zee en winden tergt;

Hoe het worstelt onder 't gieren?

Ziet gy 't gants bedekt van 't schuim;

Van de storting overdolven?

Op dat eindelooze ruim

Speelbal van verwoede golven?

Waarom streeft het zoo kloekmoedig door dat wind- en zeegebruisch?
't Zoekt de rustplaats van zijn zwerven, 't streeft door zee en dood naar huis.

Zie, door mist en zwarte wolken

Van het dichtbetogen zwerk,

Gindschen zeemeeuw langs de kolken

Drijven op zijn blanke vlerk.

Waarom tart hy wind en vloeden

* Oprakeling, 127.

[p. 184]

 

Die zijn wieken nederslaan?

 

Waarom vliegt hy door dat woeden

 

Van dien bruisschenden orkaan?

 

't Is om gindsche rots te winnen midden in dit zeegebruisch,

 

Kaal en naakt aan alle hoeken, maar die rotssteen is zijn huis.

 

 

 

Lieve, wien mijn hart blijft volgen,

 

Waar ge uw treden henen richt!

 

Wees vrij stuursch, en wees verbolgen,

 

Al dit lijden valt my licht.

 

Streve uw hart me afkeerig tegen,

 

Als de orkaan en golf het schip;

 

Wees my immer ongenegen,

 

Koud en hard als gindsche klip!

 

'k Vlieg tot u in spijt van alles; want, in mijn ontoombren gloed,

 

Is mijn rust by u gelegen,

 

't Zij aan uwe borst gezegen,

 

't Zij bezweken voor uw voet.

 

 

 

1824.

 

 

 

Vrij gevolgd naar walter scott,

 

in George Thomson's Select

 

Melodies of Scotland, 1822.