De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

Herstelling,
aan Lykoris.

'k Was krank, en lag, en leed, met neêrgebogen krachten,

Terwijl me een wreede kwaal door hart en aders kroop:

Geneeskunst wist geen hulp tot redden of verzachten,

En Hygiëa-zelv ontzei my alle hoop.

Reeds hield de felle dood, al grijnzende aan mijn sponde,

De handen naar zijn prooi, als zeker, uitgestrekt:

Reeds sloeg me in 't krimpend hart mijne allerjongste stonde,

En hield my de ijzren slaap het brekend oog bedekt.

Lykoris, gy verscheent: gy wendt uw minlijke oogen

Te mywaart, en 'k herleef, en pijn en ziekte zwicht.

Die lonken vol van kracht, die my my-zelv' onttogen,

Hergeven me aan my-zelv' en aan het levenslicht.

De wreede kwaal verdween; van nieuwe kracht gesteven,

Bruischt nieuwe jeugd en moed door al mijne aders om.

Lykoris, ja, uw oog hergeeft en neemt het leven,

Gy overtreft Apol en heel het artsendom.