De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[p. 152]

Lente,
aan Lykoris.

't Was winter. Zefirs aâm doorzweeft de zoete dalen,

De veldgrond staat bebloemd in 't verschontloken kruid;

De lucht weêrgalmt op nieuw van duizend boschkoralen;

En 't woud hernam zijn kruin, en breidt zijn schaduw uit.

Maar zonder u, Lykoor, veracht ik veld en bloemen:

Geen lommer dan met u, geen bosch- of heuvelgroen!

Geen lente zonder u mag schoon of luister roemen;

Ze is barrer voor mijn hart dan 't barste jaarsaizoen.