De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[p. 83]

Aan Elize,
by de te rug gave van eene haar afgedrongen teekening.^*

Het edelst als 't geringste pand

Ontleent zijn hoogsten prijs, Elize, van de hand,

Maar meerder nog van 't hart, waar meê het wordt gegeven.

Het uwe onthield my dit, wanneer uw hand het gaf.

Welaan dan! 'k sta het willig af,

Zie daar uw eigendom, het is aan u gebleven!

Denk echter, lieve Maagd, hoe veel het kosten moet,

Wanneer men zulk een offer doet!

Ach! kieschheid vindt zoo schaars een voorbeeld onder menschen!

En, ben ik u een raad verplicht,

Geef, lieve schoone, geef niet licht

Wat ge ooit te rug zoudt kunnen wenschen.

Ex tempore.

1796.

* Mengelpoëzy I, 218.