De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

Aan twee dichteressen,
in andwoord op haar dichtstuk, beginnende:
‘Our wish to please is surely great,’ etc.^*

't Is u gegeven, te behagen,

Beminnelijken! Ja gewis.

Te recht moogt gy dit doel bejagen,
Daar onze harten weg te dragen,

Uw zekere bestemming is.

* Mengelpoëzy I, 216.

[p. 82]

 

Maar die bestemming, lieve schoonen,

 

Brengt ook dit edel voorrecht meê,

 

Dat, boven Koningsstaf en kroonen,

 

Één wenk van u ons kan belonen,

 

Van alle doorgestane wee.

 

 

 

Doch, prijs op mijne lof te stellen!

 

ô Lieve Maagden, welk een gunst!

 

Hoe doet dit woord den boezem zwellen,

 

Waar in gy 't vuur weêr op doet wellen

 

Van de al te lang verdoofde kunst!

 

 

 

Helaas! om u een lof te geven,

 

Verschuldigd aan uw beider zang,

 

Behoorde een zangtoon, meer verheven,

 

Dan waar ik kracht heb naar te streven

 

In 's levens hellende ondergang.

 

 

 

Dit kan ik: met verrukking hooren!

 

Uw zang verzwelgen met het hart!

 

En, (wien het immer zij beschoren,

 

U op uw beurt de borst te ontgloren)

 

Meer voegt geen' afgeleefden Bard.

 

 

 

Neem echter voor uw Lenteloveren

 

Dit kleene Winterbloemtjen aan!

 

Gy kunt, gy moogt, gy moet betooveren:

 

Gy zijt gemaakt tot hartveroveren: -

 

Ik moog met dankbaarheid volstaan!

 

 

 

1796.