Handtboecxken der Christelycke gedichten
(1627)–Cornelis Pietersz. Biens– Auteursrechtvrij
Na de stemme:
| |
[Folio 42v]
| |
Als den Visscher is ghevaren,
Over 't Water breedt en wijdt,
Hy heeft dan bequame tijdt
Om sijn sinnen te vergaren,
't Seylen is hem groote rust,
't Visschen is hem soeten lust.
Hy can tusschen wijlen spelen,
Breken, maken wat hy wil:
Wanneer is den Visscher stil?
Hy can lieffelijcken quelen,
Dat een yeders hert ontsprinckt,
Dat het aen den Oever klinckt.
Gaet dan Visscher-man beginnen,
Over d'een of d'ander kant,
Wt te schieten al sijn wandt,
Denckt hoe woelen al sijn sinnen,
Niemant is soo cloecken Man,
Als dan Visscher wesen can.
Moet hy in sijn Schuytjen drijven,
Langhs de golven op en neer,
In een sachten Somer weer,
Moet hy daer een poosjen blijven,
O wat isser soet ghedacht,
Al den lieven Somer nacht.
Visscher dencket comt doch binnen,
Soete Visjes in mijn Net,
Dat ick om u heb gheset,
Laet ick u nu overwinnen,
't Is soo soeten Somer tijdt,
Maeckt ju 't nattewater quijt.
Soete loddere ghedachten,
Lieve Visscher denckje niet,
Dat ju dit een leeringh biet,
Datje vlijtich moet betrachten,
Eerje tot den Hemel gaet,
Datje u hier grijpen laet?
Sal ick tot den Visscher keeren,
En bemercken op den sin,
Wat de Visschery heeft in?
Sal ick hier my selver leeren?
O wat vind' ick grooten stof,
Van des grooten Godes lof.
't Waren Visschers van te voren,
Die door Godes gunst en cracht,
| |
[Folio 43r]
| |
Tot veel eeren zijn ghebracht:
't Waren Visschers uytvercoren:
Visschers van een grooter werck:
Visschers van des Heeren Kerck.
Wil nu yemant 't Visschen laken,
Om de moeyten ende pijn,
Daer in dick de Visschers zijn?
Waer can yemant het soo maken,
Dat hy niet werdt ongherust?
Niemant heeft volcomen lust.
Met sijn Schuytjen omgedreven,
Met sijn schootjen in sijn hand,
Met sijn sootjen in sijn mandt,
Met sijn seyltjen opgeheven,
Met sijn steven na de Stadt,
Denckt wat soeter dinck is dat.
|
|