Handtboecxken der Christelycke gedichten (1627)

Handtboecxken der Christelycke gedichten

(1627)–Cornelis Pietersz. Biens– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Claegh-Liedt.
Na de stemme van den 38. Psalm: Wilt in uwen toorn ghestadich, &c. ACh! wy sien des Heeren plaghen, Suchten clagen, Werdt nu over al gehoort, D'eene droevighe verander, Comt op d'ander: Want Godt is op ons verstoort. Yeder mensch verdriet te leven: Want verheven Is des Heeren stercke handt: Wy zyn schier te licht bevonden: Want vol sonden, Steeckt nu heel het gantsche landt. Ach! wat sien wy nu ghebeuren, T'aller uyren, Droevich ist met ons ghestelt:
[Folio 43v]
Iammer, druck ellendich lijden, T'allen tyden, Werdt nu daghelijcx vertelt. Duyre tijden wy beleven, En daer neven, Druckt ons d'Oorloch fel en wreet: Sware sieckten ons benauwen, En verflauwen. Sterven brengt ons herten leet. Trouw en liefd' is nu verdwenen, En daer henen, Haet en ontrou isser meest: Sober is tot deser stonden, Nu bevonden Die oprecht den heere vreest, Willen wy der menschen wercken, Eens bemercken, In dit droeve tranen-dal, 't Is vol listelijcke treken, En ghebreken, 't Is vol moeyten over al. 't Is vol bittere benijden, En vol lijden, 't Is vol boosheyt en bedroch, 't Is vol suchten, weenen schreyen, En verleyen, Want de Slanghe levet noch. 't Schijnt den vinder van de sonden, Is ontbonden, En betoont sijn boosen aert: Maer wy sullen hem in desen, Gantsch niet vreesen, Als ghy ons o Heer bewaert. Wie can nu op menschen bouwen, En vertrouwen, Die al goet te wesen schijnt? Soo ghy sijnder in't behoeven, Sult beproeven, Al sijn goedicheyt verdwijnt. Vele sullen haer ghepeynsen, Innich veynsen, En vertoonen vroom ghelaet: Maer wanneer men haer humeuren, Gaet bespeuren,
[Folio 44r]
Is het valscheyt inder daet. D'eene sal den ander mijden, En verblijden In des anders tegenspoet: D'ander sal den naesten trachten, Te verachten, En te treden met den voet. Maer waer wil ick henen dwalen, Om verhalen, Ander lieden ondeucht groot? Wat wil ick van haer ghebreken, Soo veel spreken, Daer ick selfs ben in den noodt? Als ick 't goede schoon van binnen, In mijn sinnen, Te volbrengen heb bedacht, Siet terstont comt my ter zijden, 't Vleesch bestrijden, Dat het niet can zijn volbracht. Eenen wet is tegen reden, In mijn leden, Dat ick 't goede niet en doe, 't Quade werdt van my bedreven, En verheven, Dit maeckt my het leven moe. Daerom sal ick liever trachten, En verwachten, Met lijdtsamelijck ghedult, Tot ghy, o God my sult vinden, En ontbinden, Als mijn daghen zijn vervult. Straft ons niet in uwen tooren, Maer wilt hooren, Vwes volcx ghebedt seer goet, Siet wy comen u ontmoeten, Voor u voeten Vallen wy u Heer te voet. Hout op van u sware plaghen, Want verslagen, Is uw erfdeel gantsch en gaer, Wilt ons doch u gunste toonen, En verschoonen, Want u handt valt ons te swaer.
[Folio 44v]
Wilt ghy onsen toevlucht wesen, Heer ghepresen, Laet ons licht en u aenschijn, Wilt ons op u wech gheleyden, Als wy scheyden: Wilt dan onsen trooster zijn.

Vorige Volgende