Na de stemme van den 32. Psalm:
Wel hem die syn misdaet, &c.
VVEl zy den mensch, en salich hier bevonden,
Die hert en ziel den Heer heeft toeghesonden,
En spreeckt: ick wil my selfs begeven vry,
Onder het jock van Godes heerschappy:
Ick wil den Heere mijn ghedachten schencken,
En t'aller tijdt gheduyrich op hem dencken:
Ick sal van herten willich en bereyt,
Hem dienen bly met aller vlijticheyt.
Wel salich die, die met gheheel haer crachten,
Op onsen Godt, en sijnder goetheyt wachten,
En walgen steedts van dit ellendich goet,
Dat onsen wech tot Godt beletten doet,
Die met een lust inwendich sijn ghedreven,
Om onsen Godt sijn eere recht te gheven,
En met ghesucht verlanghen na den tijdt,
Dat sy van al dit lijden zijn bevrijdt.
Op dat wy steedts met aller vlijt verlangen,
Dat wy dit goet door Godes gunst ontfangen,
En dooden 't vleesch met al sijn wercken quaet,
Op dat men Godt sijn gaven wercken laet,
Laet onse ziel in stillicheden woonen,
En liefdes daet aen onsen naesten toonen:
Laet ons betrachten innich te verstaen,
De goetheyt groot die Godt ons heeft ghedaen.
Wilt my, o Godt, hier toe ghenade geven,
Dat ick u recht mach dienen al mijn leven:
Regiert mijn ziel, mijn sinnen en ghedacht,
Dat dit van my gheduyrich sy betracht:
Leert my, o Godt, my selver gantsch verachten,
Herbaert mijn Geest, en gheeft my nieuwe crachten,
Soo sal ick stedes uwen name goet,
Prijsen altijdt met veel Lof-sanghen soet.
|
|
Auteursrechtvrij