Handtboecxken der Christelycke gedichten
(1627)–Cornelis Pietersz. Biens–
Auteursrechtvrij
Na de stemme vanden Psalm 35.
| |
[Folio 39r]
| |
Heft tot den Hemel u gheluyt,
En roept sijn lof met vreuchden uyt.
Wilt voor Godts aengesichte gaen,
Om daer een Liedt te heven aen,
Een Liedt met tranen en verblijden,
En met een bly inwendich lijden:
Wel op mijn ziel en mijn ghemoet,
Comt dan en vallet Godt te voet,
Versaeckt u ouden boosen aert,
Op dat u Gode wederbaert.
Roept hem aen die daer eeuwich leeft,
En die ons sijn ghenade geeft,
Wilt nu u hert en al de leden,
Tot ware danckbaerheyt besteden:
Spreeckt: o Godt hier is u knecht,
Hier ben ick bloot en gantsch oprecht,
Hier ben ick Heere als bereyt,
Te spreken van u goedicheyt.
Ick was tot niet gheworden schier,
Ick was als een ellendich Dier,
Ick was versmoort in mijne sonden,
En vol van doodelijcke wonden:
Maer ghy, o Heer, hebt my betoont,
Dat u goetheyt my heeft verschoont,
Ghy breeckt des vyandts groot ghewelt,
En hebt my weder vry ghestelt.
Wonderlijck is u Name goet,
Wonderlijck is al wat ghy doet,
Wonderlijck ist dat wy bemercken,
V groote wonderlijcke wercken:
Ghy hebt den mensch en sijn gheslacht,
Wt aerd' ghemaeckt en voort gebracht:
Ghy stortet hem in sijnen schoot,
V wonderlijcke wercken groot.
Wat zynder veel weldaden goet,
Die ghy Heer aen den mensche doet?
Ghy hebbet hem alsoo verrijcket,
Dat uwe goetheyt claerlijck blijcket,
V groote macht ghy ons betoont,
En met u Geest ghy by ons woont:
Ghy hoedet ons voor ongeval,
En doodet ons vyanden al.
Als eerst den mensche was ghefaelt,
En van u Rechten afghedwaelt,
| |
[Folio 39v]
| |
Als hy gevallen lagh in sonden,
En vol van doodelijcke wonden,
Als hy tot boosheyt hem begaf,
En dwaelde van sijn Schepper af,
Als hy ter doodt was in gegaen,
Naemt ghy hem Heere weder aen.
V groote goetheyt hem voor quam,
Die hem als uyt den bloede nam:
Die hem het salich blijde leven,
Hier door belofte dede gheven:
Door middel van't Geloove goet
Ist dat ghy reynicht het ghemoet:
En doet hem voor den Richter staen,
Als of hy niets en heeft misdaen.
V groote goedertierenheyt,
Hebt ghy ons eeuwichlijck bereyt:
Ghy hebt het voor den tijdt besloten,
En inder tijdt ons overgoten:
De teeckenen van u Verbondt.
Gheeft ghy ons selver inden mondt:
Ghy roert ons ziel inwendich aen,
En doet ons in u weghen gaen.
Godt sond' ons sijnen lieven Soon,
En deed' hem dalen uyt den Throon,
De menscheyt heeft hy aenghenomen:
En is tot ons alhier ghecomen,
Hy werdet een onnnoosel Kindt,
Dat men in slechte doecken windt,
Hy werdet hier een knecht ghelijck,
Op dat wy leefden eeuwichlijck.
Hy boogh sijn leden met gedult,
Hy loedt op hem al onse schult:
Hy ginck belastet en beladen,
Met onse grouwelijcke daden:
Hy ginck ghewillich tot inden doodt,
Om ons te helpen uyt den noodt:
Hy droech der sonden sware straf,
Om ons dien last te nemen af.
Maer als nu Godes Sone weert,
Hier was begraven inder eert,
Heeft hy sijn mogentheyt bewesen,
En is seer heerelijck verresen:
Het leven hy sich weder geeft,
En maket dat sijn vyandt beeft:
| |
[Folio 40r]
| |
Ten Hemel hy verheven clom,
Als onsen hooft en Bruydegom.
Wel op mijn ziel, en mijn ghemoet,
Aenmercket hier dit groote goet:
Bedencket Godes goedicheden,
En wilt u tijdt hier in besteden:
Hout u ghedachten gantsch bereyt,
Tot sijnen lof in danckbaerheyt:
Lof singhet met een vrolijck hert
Het geen aen u bewesen wert.
Niet ons, niet ons: maer u o Heer,
Sy alleen prijs en hoochste eer:
Wy zijn maer stof en vander aerden:
Maer ghy, o Heer, wilt ons aenvaerden:
Ghy bevrijdet ons van den doodt:
En verlost ons uyt allen noodt:
Ghy maeckt ons hier in vreuchden rijck,
Dat wy u loven eeuwichlijck.
Ghy loont, en croont u eygen werck,
Ghy treckt ons Heere wonder sterck.
Ghy doet het doode weder leven,
En tot u wil willich begeven:
Ghy vernieut sinnen en verstant,
En u Geest in ons hert ghy plant,
Ghy maeckt ons zielen we'er ghesont,
En gheef tu lof in onsen mondt.
Gheeft dat ick door u goedicheyt,
O Heere my tot danckbaerheyt,
Den gantschen tijdt van al mijn leven,
Ghewillichlijcken mach begeven:
Maeckt my, o Heere, recht bequaem,
Om groot te maken uwen naem:
Verleent my doch volstandicheyt,
Tot mijnder zielen salicheyt.
|
|