Handtboecxken der Christelycke gedichten

[fol. 35v]

[Lof-sanghen ende liedekens]

Sonnet.

VVAnneer ons Godes gunst tot ademtocht wil brengen.

En dat in droefheyts plaets, 't verblijden we'er begint:

Wanneer men hert en sin vol vrolijckheden vint:

Soo moet men tot Godts lof (als in den geest ontspringen)

Soo moeten wy een Liedt tot sijnder eere singen,

En prijsen onsen Godt die 't alles overwint

Die ons sijn goetheyt toont, en onsen Vyandt bindt:

En teughelt hem, die eerst ons straflijc quam bedwingen.

Wel aen, ô soete ziel! bereydet mondt en hert,

V stemme hooren laet, u kele op en spert,

En juychet Godes lof, en prijset sijn ghenaden.

Mijn Penne niet verflaut, maer brengt in het licht,

Een stichtelijck Ghesangh, een Christelijck Gedicht,

Waer in ghy maket groot Godts groote wonder-daden.