Handtboecxken der Christelycke gedichten

[fol. 36r]

Danck-Liedt,

Na de stemme van den 81. Psalm.
Singt den Heere bly, &c.

MYn ziel nu wel aen,

Wilt den Heere prijsen:
Wilt hem nu voortaen,
Met blijde sinnen,
Trouw'lijck beminnen,
En eere bewijsen.

Hy ist die u heeft

Eeuwich uytvercoren:
Hy maeckt dat ghy leeft
In 's doodes wesen:
En u ghenesen,
Doen ghy waert verloren.

Hy heeft los ghemaeckt,

Der natuyren banden,
En ghy zijt gheraeckt,
Daer niet dan tranen,
d'Ellende manen,
Droefheyt was voor handen.

In dit tranen-dal,

Quam ick droef en clachtich:
Maer voor ongheval,
En veel ghevaren,
Ginck my bewaren
Godt de Heer almachtich.

Ick was een teer Kindt,

Onnoosel bevonden:
Maer die my bemindt,
Liet-my op-groeyen,
En jeuchdich bloeyen
Tot bequame stonden.

Godt nam mijnder aen,

Hy deed' my verstercken,
En als onderdaen,
Ginck ick hem eeren:
Hy deed my leeren,
Op sijn wegen mercken.

[fol. 36v]

 

Hy ist die ons doet,

 

Nu van vreuchden singhen,

 

Dies een yeder moet,

 

Met vrolijck spelen,

 

En held're kelen,

 

Sijnen lof voortbringhen.

 

Singht hem al dat leeft,

 

Die ons 't leven schencket,

 

Voor hem innich beeft,

 

En sijne crachten

 

Wilt doch betrachten,

 

Stedes te bedencken.

 

Och dat ick met vliet,

 

Sonder murmureren,

 

't Sondich leven liet,

 

En als Godts vrienden,

 

Hem troulijck dienden,

 

My tot hem ginck keeren.

 

Maer Godt is soo goet,

 

Dat hy wil ghenesen,

 

Die hem in ootmoet,

 

Maer kent als Vader,

 

Sal hy wel-dader,

 

Op het beste wesen.

 

Hy is onsen schilt,

 

En ons sterckte crachtich,

 

Dies mijn ziele wilt,

 

Seer onbeladen,

 

Sijn groote daden,

 

Altijdt sijn ghedachtich.

 

Lovet sijnen Naem,

 

Met veel danckbaerheden,

 

Dienet hem bequaem,

 

En wilt met beven,

 

V gantsche leven,

 

Tot sijn eer besteden.