Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst

Stephanvs de la Belle
Schilder en plaedt-snijder van Florencen.

SOo ende ghelijck mijn voorgaende beschrijf den Leser eenichsints aenwijst ende volcomentlijck bericht dat het schijnsel vanden Schilder oft teecken-aert altijdt een seker vermenginghe des Perspectiefs ende licht vereyst, waer door d' Aenschouwer den grondt en kracht van het werck compt de bespeuren, soo hebben wy noch voorder te letten op het ghene ons Plinius voorhouwt, dat niet alleen de lichten en perspecten, maer oock de schaduwen (die tusschen beyden loopen) de volmaecktheydt van alle Consten ontdecken. Waer van ons een claerder blijck gheeft den wonderen Jnventeur en versienden Constenaer Stephanus de la Belle, den welcken in alle zijn gheetste Landtschappen, Palleysen, Ghesichten, Ruinen, en sulckdanighe Ordonnantien, sulcken wonderheyt van jnventie, en ghesteltenis des levens eyghentheydt bethoont, dat de selve voor het tweede leven worden aenghesien, jae zijn teeckeninghen, printen ende schildrijen verwecken de Menschen tot lust en tot vreught die de selve beschouwen, om dat sy met eenen sonderlinghen luyster van Const overgoten zijn ende de volmaecktheyt van alle deughden in sich verthoonen, welck de oorsaeck is, dat onse sinnen door een soet en aenghenaem ghewelt daer toe ghetrocken worden. D'welck voor een Lief-hebber en Kennis-dragher van Pictura niet te verwonderen en is, ter wijlen datmen uyt een wel ghetrocken linie oft omtreck (die Meesterlijcke douwen en volmaeckte ghesteltenis heeft) sal connen sien een levendich roersel van t'Menschelijck bedrijf, datmen oock een sachten adem tocht in copere oft steene Beelden schijnt te vernemen, wijders in wel ghesneden oft gheetste plaeten (die eenich Landtschap verthoonen) eenen diepen jnganck, wijdt verschiet, roerende loof, singhende voghels, springhende fonteynen en loopende rivieren oft water-vallen, met een aenghenaem verheugingh sal connen sien, die den lust vanden Mensch soo veer verleyden dat hy dickwils wenscht op sulcken plaetsen zijn vermaeck te moghen nemen, daer de afbeldinghen van La Belle vol van zijn die thien-mael meer lof meriteert als Musa den Leser hier verthoont ende om cortheyt wille is segghende aldus:

[p. 561]

Steffano de la Belle, natif de Florence en Italie, en l'an 1614. tres bon painctre en petit, ausi faict merueilies, en l'eau fort d' vn grand esprit, tres abondant, en inuentions, a faict son comencement aupres Iaecques Callot, on voit quantite de ses estampes par tout.
Stocade pincit. W Hollar fecit. Ioannes Meyssens excudit.

[p. 562]

 

Den Naem des Constenaers, La Bell', is weert t'aenmercken

 

Om dat hy schoonheyt duydt, en compt wel over een

 

Met d'eel ghesteltenis van de verheven wercken

 

Die van hem sijn gheetst, gheschildert oft ghesneën.

 

Want niet soo wonder fraey, volmaeckt en hoogh verheven

 

Can worden nau besien besonder op de plaet,

 

Het gen' soo over een compt met het eyghen leven

 

Als dat sijn Const bethoont waer op t'aenschouwen staet,

 

Een aenghenaem ghesicht, van Landtschap, Metselrijen,

 

Palleysen, Hoven en Ruienen, oft Figuer

 

Soo suyver als t'Pinseel met verf thoont in Schildrijen

 

Daer d'eyghenschap in schuylt van t'leven en Natuer.

 

Leeft dan La Belle leeft, leeft altijdt sonder sterven

 

Want die soo ed'len Const op dese wereldt saeyt

 

Sal naer het sterven sonder sterven t'leven erven

 

Dat is een eeuwich eer, daer Faem den Naem med' fraeyt.