Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst

[p. 349]

Franciscus de Neve
Schilder van Antwerpen.

VEranderlijck gheluck, hoe spelt ghy met de menschen;
Die daeghelijckx u jonst en hoochste voordeel wenschen

Op't s'werelts ront toneel, want die u vat', en dient

Niet als een overvloet van weelden by u vindt.

De Neve vol van gheest en gingh u niet beneven
Als ghy hem hebt ghewinckt om hem u handt te gheven,

Maer namse vlijtich aen van in sijn groene jeught

Midts sy de Leidt-sterr' was van neersticheyt en deught.

Midts sy was d'jerste die gingh sijn Fortuyn bereyen
En vanden ondeughts pad wou naer de deughden leyen:

Soo als oock is gheschiet, want t'vleughel-rijck ghedacht

Van sijnen jonghen gheest heeft hem soo veer ghebracht,

Door d'oeffeningh der Const in d'eel Pinceel te pleghen,
Dat wie haer wercken siet wort tot de Const gheneghen.

Om al den wond'ren aert, van fraey ghesteltenis

Die met aendachticheyt daer in verborghen is,

Die al de lusten van een Kenders oogh verovert
Jae de begheerlijckheyt der Consten soo betovert,

Dat Roomen self ghetuyght, in lanck verloopen tijt

En wasser niemant die met neersticheyt en vlijt

Soo naer quam den Natuer in't t'leven af te malen
Daer m' heel Jtalien hoort hedendaeghs van pralen.

T'is wonderlijck om sien op d'Heer van Leyens hoff

Wat Const hy achter liet, tot sijnen weerden loff,

Eer Nev' naer Roomen trock, in sijn onrijpe jaeren
En eer hy noch oprecht was inde Const ervaeren,

Soo alsmen waerelijck can teghenwoordigh sien,

Waer in dat schuylt een gheest van Rvbbens en Urbien,

Sijn werck de daet bethoont, schoon Momvs dit benede
En uyt een jeversucht dit rijm-gheschrift bestrede

Waer van de snelle Faem noyt worden can verdort

Oft sijnen hooghen lof in't minste deel vercort.