Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst(1662)–Cornelis de Bie– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 191] [p. 191] Aen den gheleerden ende konst-rijcken Mr. Cornelis de Bie, op het uytgheven van sijn Schilder-boeck. DE Kunst ghenooten die naer de volmaecktheydt trachten En d'edel Poësy verr' boven alles achten En raecken nimmermeer het doelwit van hun hert Ten zy een houwelijck by hun voltrocken werdt. Een houwelijck dat noeyt d'Echt scheydingh koemt te vreesen Van twee zeer Edele, dogh evenwel maer weesen De Rijm-en-Schilder-kunst, die schoone kinders van Den gheest, en wetenschap, t'vermaeck van jder Man. Die wondere, daer zich Appollo van laet troet'len, En sonder welck ons doen verandert in een hoet'len, Versamelt, en vereent in een rechtschapen breyn, Dat heden flickeren al om laet sijnen schijn. En vraeght ghy wie dit is? doorloopt de boeckerijen Gaet by die kennis heeft van Kunst en Schilderijen, En is u dit te ver? zoo luystert naer de Faem Die aende kinders self gheleert heeft sijnen Naem. Appelles, en Appoll' zijn by hem jngheswolghen, Hy komt den eenen, en den anderen te volghen, Te volghen soo naer by, dat ghy hun beyd' verliest En dickwils de Copy voor t'Principael verkiest. Het is die waerde Bie die Hibla, die Himetten, Met hunnen honich-schat, ons komt als voor te setten, Van wiens was ons wordt soo lichten keers ghemaeckt Dat alle man daer naer, als naer sijn dachlicht haeckt. Die 't Cabinet ontsluyt van d'edele verstanden Die naer den Lauwerier met open herten branden, [pagina 192] [p. 192] En t'edele Penceel in't hooghste glori-top, Door hunne neerstigheydt, ghedreven hebben op. Die soo een omtreck heeft van hun bedrijf ghegheven, Dat sy, naer hunne doot daer in onsterv'lijck leven, Die soo heeft afgheschetst hun daden, en verstandt, Dat hy het bloeyend' schier ons voor ons ooghen plant. Hoe staen ick niet verstelt wanneer ick kom te dencken Dat ick jet levendighs hem soude konnen schencken Iet daermen sijnen aerdt sou kunnen inne sien Soo, als hy is bekent, by letter-rijcke lien. Ick treck my achter-waerts, mijn aderen vervriesen, En stollen tot een ys, ten sy sy hun verliesen In hunnen eerste standt, soo word' ick roere loos En alle mijn bestaen is oft heel rot oft voos. Maer houdt; ick raecker door hy die t' al af kon maelen Liet in sijn maelerey den omterck van sijn straelen En wesentheydt sijns gheest, soo levend' als hy is, Sulckx dat ick hem dit schenck, tot een ghedenckenis. Gheen douwen naer de Kunst, als die ghy self kunt gheven En kunnen t' Taefereel, van uwen gheest, doen leven. Hy die dit wonder hem wil hebben voor gheset Gae d' eerdichten voor by, en lees u Cabinet. Vovebat Amico suo speciali Claudius de Grieck Procor. Causarum Fiscalium Curiae Metrop. Mechliniensis. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij