Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst
(1662)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 122]
| |
Aenmerckinghe op de doodt.
| |
[pagina 123]
| |
Het leven gaet voorby ghelijck de water stroomen,
Al wat het leven is, ghelijck ick by de droomen,
Ga naar margenoot+ Oft by een gulde handt die op den wijser staet
En wijst ons aen 't getal van elcke ur' die slaet.
Ga naar margenoot+ Soo gaet den tijdt voorby, den tijdt cant al vernielen;
Den tijt verslijtet al, de doodt cant al ontsielen:
Het gene dat bestaet int lichaems eygendom,
Is brooser als een glas en weecker als een blom.
Ga naar margenoot+ Een schaduw' eenen damp, segh ick, ist s'mensen leven,
Dat (als den dicken roock) is inde locht verheven,
En als een bobbel schoon in jemants ooghen schijnt
Die op een oogenblick vergaet en weer verdwijnt.
Hoe jeughdich, sterck en vroom, de doodt cant al verrassen,
Sy brenget al tot stof, tot wormen aes, en assen.
Ons erfdeel is de doodt, die niemant niet en spaert:
Ons eynde is wat stroy, een planck, een schupken aert.
Gaet jemant maer voorby daer menschen beenen leggen,
Ick vraegh' hem oft hy wel aen my sou connen segghen,
Wie daer van gheestelijck oft weerlijck is gheweest,
Was arm oft rijck van staet, was plomp oft cloeck van geest.
Daer jeders ooghen sijn van wormen uytghesoghen
Die nu sijn sonder ziel en sonder nachts vermoghen;
Daer leyt den Bedelaer by Coninck ende Prins,
Daer sietmen dat den mensch maer is een blaes vol wints.
Wat heeft het lichaem doch naer t'leven al ghewonnen,
Als haren webben draet van t'leven is volsponnen?
Niet als een duffe graf, en 't gen' de ziele wint,
Is vreught ofte groote pijn daermen geen eyndt en vint.
Waer dwaelt mijn los ghepeys met al des' buyten-sprongen
Hier dient een ander liedt met droeuer stem ghesonghen,
Wanneermen overleyt hoe menich Constenaer
De doodt op corten tijt ghetrocken heeft tot haer.
| |
[pagina 124]
| |
Hoe menich cloeck verstant, maer-sedert vyftich jaren
En brocht de doodt niet om, t'gen' was in const eruaren
Eruaren in pinceel, int schilderen seer cloeck
De Const mirakel scheen die t'maelden op den doeck.
Van Oort die is vergaen en vande doodt doorschoten
De ooghen van Octaef en Blommaert sijn ghesloten,
Elshamer en Verhaeght, Rubbens, Snijers, van Dyck
Iansens en Nieuwelant verkeert in stof en slijck.
Adam de Keuster, die fray schilder was van nachten,
VVolfart, Steenwijck, Delmont, die quam de doodt vercrachten:
Is Peeters oock niet doodt! en Gaspar Ravesteyn?
Van Avont, Rombouts, en Van Balen, en Pepijn.
Iae noch veel ander meer te veel om hier te tellen
Het is te grooten hoop om hier in rijm te stellen.
Hun wercken leven noch die ons stets wijsen aen
Hoe menich cloeck vernuft is met den tijt vergaen.
Hoe menich wijs verstant als Mostaert ende Brouwer
VVouters, en VVilleborts, Honthorst, en VVillem Bouwer,
De VVael, Craesbeeck van Hoeck, VVildens, Cornelis Schut
Cnupfer, en Artvelt, sijn ghesmolten inden put.
VVaerop sal sich den mensch dan moghen vast betrouwen
VVaerop sal hy dan oock sijn hope moghen bouwen,
Als op den goeden Heer die t'al gheschapen heeft
Die al de wetenschap der Consten aen ons gheeft.
Leert dan ghedurichlijck al levende te steruen
Op dat ghy naer de doodt het leven eens mooght erven
En sien cont daer u hert soo menichmael om peyst
Sterft dan op dat ghy leeft als uwe ziel verrijst.
|
|