Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst

[p. 98]

Lovvis de Vadder
Landtschap schilder van Brussel.

SOo haest als Cibele den somer had ontsloten
En dat Tellurus schoot met lust was overgoten,

Van Cloris ghepalleert, van Vesta op-gheciert,

Van Flora met gheblompt op't schoonst ghecoloriert.

En dat het vruchtbaer hooft van Ceres werdt beschenen
Door Phoebi stralen licht, en swinters kouw verdwenen,

En dat den groenen Eyck met bladers was ghelooft

Den grijsen tijdt vergaen en van sijn kracht berooft,

Dat al de Driades en Somerse vrindinnen
De schoon Castalides en soete bosch Godinnen,

Sijn in haer volle vreught en uyterste ghenucht,

Dan sachmen Vadders gheest maeyen des Somers vrucht,

Dan ginck hy naer het wout in't dichtste van de boomen
Om hunnen lossen aert in't leven by te comen,

Als Titan lach en sliep in dat Auroor op rees

Die hem in't groene wout veel schoon ghesichten wees,

Ter wijl hy met pinceel de cracht des booms ginck soecken,
En stelden die seer fray op fijn en effen doecken

Van voor sterck uyt-ghediept dat 't leven schier gheleeck,

Soo wonderlijck ghetoetst dat 't leven niet en weeck.

De beecxkens hier en daer met cruyt en lis bewassen
Daermen de boomen oock siet schijnen inde plassen,

De gronden wel verdeylt, 't gheberght soet uyt ghehaelt

Daer 't flickerich ghescheen van't Sonnen licht op-straelt,

Dat wist de Vadders gheest soo aerdich te verdeelen
Seer crachtich naer de Const met sijne verf pinceelen,

Dat niemandt in ons Eeuw sijn werck soo naer en compt

Besonder in het groot daer sijne Faem op-roempt.