Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst

[p. 19]

Tot lof van mr. Cornelis de Bie
autheur van desen boeck.

FOppe quam uyt verre landen,
En vertelden aen de liên,
Dat hy aen de Wester stranden
Wonder dingen had ghesien,
Bien groot als onse schapen.
Titer vraeghden, met een lagh,
Oft hy van dees vreemde apen
Oock haer korven niet en sagh?
En hoe groot dat die wel waren?
Foppe seyde, meer, noch min
als de onse. Wel hoe paeren
Dese bien dan daer in?
Daer laet ick haer meed' betijen.
Siet sijn stoeffen viel hier vuyl:
Ick laet Foppen dan besyen
Want ick acht hem voor een uyl.
'K heb een grooter BIE ghevonden,
Die met 't schrijven van sijn handt
Heeft in eenen tuyl ghebonden
Al de bloemen van het landt;
En daer uyt heeft hy ghesoghen
Al den honich, daer hy med'
Hemel hooch is opghevloghen
Hooger als oyt Bie ded':
Daer gheeft hy hem nu ten besten
Aen all' die de Const bemindt:
Seght nu eens in wat ghewesten
Datmen sulcken BIE vindt?
LIER sal u den korref wijsen
Van DE BIE, en van sijn Werck,
Die de dooden doet verrijsen
Wt het kerckhof, ofte Kerck,
Daer ist dat hy pluckt de bloemen
Die by ons ten thoone stelt,
En der Schilders deught vol roemen
Met haer wonder Wercken telt;
Tot verquicking vande vromen,
Die met leersucht sijn belaen,
Tot een spoor' van die met dromen
Haeren tijdt voorby doen gaen.
Dat's den Honich die wy suyghen
Moghen uyt sijn Schilders-Boeck,
Dats daer Momvs voor moet buygen
En den Nijdt moet in den hoeck.
Desen Boeck die is mijn proeve
Van DE BIE en sijnen lof,
Soo dat ick niet en behoeve
Tot een toet-steen ander stof.
Laeten wy dan Foppen blijven
Met sijn bie soo wonder groot.
GROOTE BIE met u wel schrijven
Siet ghy s'allen over t'hoot.

E. Quellinus.