Den groeyenden Lierschen blom-hof

[p. 137]

Ter eeren den Autheur Cornelis de Bie.

O Maghet Dorothe wilt mijne cracht vermeeren
Dat ick den Lierschen Hoff met Blomkens mach vereeren,
Een Hoff die met de schoont der Blommen is gheciert
En wort van een teer BIE op t'schoonst ghehoveniert,
Een Hoff vvaer in den EyckGommaren heeft doen groeyen
En vvaermen tot volnoegh sijn schoon fonteyn siet bloeyen.
Wie heeft oock oyt ghesien, dat t'minste van het vvilt
Ghemaeckt heeft eenen Hoff die vande Blommen krilt
Dat een macht-loose BIE met sijne swacke straelen
Vyt Sinte Gommers born vveet vvater te gaen haelen,
Besproeyt in sijnen Hoff elck Blomken dat daer bloeyt
Op dat vvat leven heeft, te beter daer door groeyt.
Wel aen dan snelle Faem, laet u gheblaes soo luyden
Dat yder mensch begrijpt van desen Hoff, t'beduyden.
Siet nu ghy Liersche jeught, siet t'Biekens seden aen
Die u door vreught tot deught, door deught tot vreught leert gaen,
Treedt vry den Blomhoff in, en doorsiet alle hoecken,

[p. 138]

 

Aenschouvvt u diep ghemoet, doorsnuffelt alle boecken

 

Gheen stof ghy vinden sult, oft reden soo bequaem

 

Dat ghy van dit cleyn dier sult quetsen sijnen naem

 

Maer g'lijck het Bieken doet, suyght (bidd'ick) sonder galle

 

Soo blijft de Blom bevrijt van veel snoey onghevalle.

 

Want vvie leeft galleloos, en vint noyt amperen smaeck

 

In iemants goede gunst, t'sy oock hoe cleynen saeck,

 

Wie dat het vvesen magh, midts reden ons doet leeren

 

(Om vveerte sijn ge-eert) een ieder mensch te eeren.

 

Daerom dit deftich stuck, t'gunst-hertigh vverck beloont

 

En't soete Biekens hooft met Eycken-tacken croont.

 

Sijn over grooten naem, en lof oock vvilt vermeeren

 

Soo sal den Dichter meer de Lierschen jeught vereeren,

 

Sa Lira Eycken-plant ront-om den schoonen Hoff

 

Tot t'Smitsich Biekens eer, en Gulde-Broeders Loff.

MARCELLVS TIBORTS,

Prince der selver Gulde.

Stervende groey ick.