Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 116]
| |
Het viifde deel.Begrijpende verscheyde Liedekens, tot versmadinghe vande wereldts.  | |
Op de vvijse: Moest uvven wreeden lust, (oft) Beau geux ou Cupidon exerce son Empirez, &c. | |
[pagina 117]
| |
O Werels boos bedwanck
Wiens borsten heb gesogen
Die als een poel vol stanck
Vergiftigh open sijn
Nu ickse heb gheraeckt
Bevin ick my bedroghen
En haer aes heb ghesmaeckt
Is stinckende fenijn.
Met wat een weder spraeck
En onghebonde reden
Hebt ghy my't u vermaeck
Vyt mijne rust ghelockt
Als ick mijn sorgh had
Ontknoopt my hebt bestreden
Te volghen uwen padt
Ende veel quaet ghebrockt.
Met wat een corte vreucht
Hebt ghy my comen rengelen
Die socht alleen de deucht
Naer uwen wensch en lust
Te brenghen in u macht
En met verdriet te mengelen
Te rooven haere kracht
Te nemen haere rust.
Ontmaskert u nu vrij
En laet u bedroch blijcken
Die als een Ianus my
Tweehoofdigh hebt verdraeyt
Daerom can beter niet
V yevers by ghelijcken
Dan by een sprockigh riet
Dat licht'lijck omme waeyt.
| |
[pagina 118]
| |
Schrijft Poëseos hant
En hout boeck van mijn leven
En vlugghe faem door 'tlant
Vytblaest niet u trompet
Wat dat de werelt heeft
Aen my eylaes gheschreven
Ende aen my nu gheeft
Een uytghespannen net.
Sy schreef my dat ick sou
Ontworstelen mijn sinnen
En dat sy liever wou
Ick dieper doolden noch.
Maer soo ick aen haer gaff
Ghehoor, begost van binnen,
Te locken naer mijn graf,
En borst schiet door haer soch.
Adieu o sotte min
Ghy hoeft niet meer te seynden
Cloto de hels goddin
Om mijnen levens draet
Te brenghen heel te niet
En met haer schaers te eynden
En de hel vol verdriet
Te woesten op mijn quaet.
'Tis waer mijn cuys gemoet
Wel weynigh ded' verdwijnen
V soetheyt sonder soet,
Cupido had verblint
Mijn ooghen en gheloof
Maer neen com weer verschijnen
K'en soeck niet s'hellen roof
Te sijn, en't duyvels kint.
| |
[pagina 119]
| |
Adieu dan voor het lest
Ghy opghepronckte moeder
Ick gaen en kies het best
En hope sal als nu
Mijn lijtsman wesen Godt
Ende mijns siels behoeder
Sal volghen sijn ghebodt
Segh dan noch eens Adieu.
Adieu mijn vrienden al
Adieu Moeder en Vader
K'treck my uyt swerels dal
Hier in u niet ontstelt
K'sal in dit grof habijt
Bidden voor u te gader
Daerom u nu verblijt
Want hemel lijdt ghewelt.
PRINCE.
Princen, kleyn ende groot
Hoogh en leegh van gheslachten
En wilt, bid ick u noot
Verbinden aenden plicht
Ten waer ghy die volbracht
Wilt swerels woort niet achten
Laet noot swerels ghedacht
Uytsteken u ghesicht.
| |
[pagina 120]
| |
Wat is s'werelts ghenucht wat sijn haer vrange vruchten
Wat baert sy ons al pijn en vuyle ongenuchten
Haer gaven acht ick niet, want soo s'u overmant
Laet als een dorstich visch u ligghen op den cant.
De deucht wordt nu ghecroont met oneers diademen
Men siet naer geenen naem, die den wil comt benemen
Want siet de caelsten man sich selven qualijck kent
Om dat de hooverdij is in het hert gheprent
De deucht ende de sond' sijn in balans ghetreden
De deucht wordt nu verdruckt, is nu te licht van seden
Een yeder meester is, en niet een in sijn pracht
Voor d'ander wijcken wil, wilt beter sijn gheacht.
FINIS. |
|