Den groeyenden Lierschen blom-hof(1650)–Cornelis de Bie– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 90] [p. 90] Nieuw-Liedeken, Die uyt het siel bederff ,, oft sond'niet can gheraecken Die sal d'eevvighe doodt ,, voor sijn verdiensten smaecken. GHeschapen is van niet Den mensch het wormen aes Maer hem nu eens aensiet Hoe trots, hoe boos, hoe dwaes Ist eenen man oft vrouw Oft hy in't swerelts bouw Eeuwelijck blijven souw Altijdt tracht naer de pracht. [pagina 91] [p. 91] Ist een hooveerdech hert Dat in veel sonden swemt Sijn selven brenght in smert Is vande deucht vervremt Het lichaem heel verfraeyt In veel wellusten baeyt Ende sijn siel besaeyt Met druck en ongheluck. Den Gulsighen onbly Die Godt seer mishaeght Niet weerdich is dat hy Den naem van mensche draeght Die valt in vele sondt En is als eenen hondt Die wederom terstont Sijn vuylicheydt in jaecht. Wat vyant boos en stuer Strijdt meer als overdaet Tegen, smenschen natuer En menghelt met veel quaet Brenght sich in't helsche kot Die leeft sonder ghebodt Ende maeckt eenen godt Van sijn keel, sonder maet. Aensiet eens smenschen werck Hoe dat hy met Godt spelt Die daer comt inde kerck Sijn hert is t'huys by t'ghelt, N'misbruyckt draeght hem nae t'graf, Als hy laet leven af Aen gheen armen en gaf? Van Satan wort ghequelt [pagina 92] [p. 92] Hoe menich Ionck ghesel Raeckt in d'eeuwich onrust Die hem brenght in ghequel Dat door de vuyl onlust Hy erft de helsche doodt En tredt in haeren boot Verliest den hemel groot, Noot wort de straf gheblust. Alsmen den mensch voorhout Het saelich Godes woordt Door traecheyt blijft verflout Hy daer niet naer en hoort, Blijft altijdt t'duyvels slaef En swerels lichte laef Ende als eene raef In veel uytstel versmoort. Godt heeft t'serpent verplet Gheholpen ons uyt noot Ende in staet gheset Dat door sijn bitter doodt Voor ons onnoosel draecht Veel pijn, en niet eens claecht En waerom niet en vraecht Wy sijn soo trots en groot. In het sprock swerels schip Den mensch contrari doet Want sijne gramschaps klip Hem treckt in s'hellen gloet Die welcke noot yet lijt Crijght hy eenich verwijt Roept yeder tot den strijdt Sal wreken met sijn bloet [pagina 93] [p. 93] PRINCE. O Mensch u toch beweeght Eer dat het wort te laet V sonden eens afveeght Eer u de doodt neer slaet Vreest Godt en s'hellen vier Want Godt en cocht so dier De sond' en can u hier Niet toonen troost oft baet. FINIS. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij