Den groeyenden Lierschen blom-hof(1650)–Cornelis de Bie– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Poema. T'VVas eens op eenen tijt Dat ick my ginck vermeyen, Om dat de Ledicheyt My niet en sou verleyen. Ick sloot uyt mijn ghedacht Veel noodeloos ghesucht En gaf my op de Iacht Alvvaer vvas groot gherucht Daer my de keuringh sondt Ick liet de lemmer blacken En sluymerden terstont Met mijn ghetemde bracken Achter een dichte haech Alvvaer ick eenen hoop Drollighe boetsen saech, Ende seer groot gheloop Aen t'huys, ghenoemt de ploech En door haer vremde vvoorden [pagina 86] [p. 86] VVaer mede ick soo loech Dat sy terstont my hoorden. Een Ieder vvas daer bly Cleyn, groot, al vvatmen sach Niet eens en dochten sy Op haeren sterf-dach. Sy droncken even stijf Ick sach veel vreucht bedrijven Oft haer geraeybraeckt lijf Hier eeuvvigh vvilden blijven. D'een slibberden soo lanck Op de bevrosen straf Tot dat sy nam den ganck Tot hunne duffe graf. D'ander door heeten dronck Die hy had inghesoghen Ten lesten neder sonck VVas sonder crachts vermoghen Ick naer den kelder ginck Alvvaer het meysen sat Die eenen kus ontfinck Van Clasien voor het vat. Men sach naer gheenen cost Staken de hesp ter zijden Die qualijck vvas begost VVisten sy door te snijden. Ick stont achter de deur Den meester vvas op't straet Naement achter en veur Denckt hoe dat heden gaet. [pagina 87] [p. 87] Het vaetjen dat stont aen Sy wisten sonder vraeghen Met bier naer huys te gaen En in haer kruyck te draghen. Ick ginck een weynich voort Sach eenen sonder hoet Die half daer lach versmoort In sonden ende bloet. Ia inden groenen aert Daer satter veel en speelden Seer lustich met de kaert VVel ses ghelijck ick telden. Daer clonck men op den pot Daer wert ghebrockt veel twist Men dacht niet eens op Godt Maer wel op nijt en list Godt die was uyt den sin Sy vrolijck t'samen songhen VVirt verweckt vuyle min Ende int hert ghedronghen. Voorwaer als eene swijn Dat vroetelt in het slijck T'vvelck is sijn medecijn Ende sijn heele rijck Soo is den dronckaert oock Die svvaddrich hem comt gheven Aen vuylen toebachs roock Vercortingh van sijn leven Bedvvelmen haer natuer Met Iammerighe pijn [pagina 88] [p. 88] Die qualijck eene uer Steets sonder drincken sijn. En wagghelen in't schuyt Van d'eeuwighe ellenden, Die haer cunnen hier uyt VVel naer de helle senden. De vruchteloose ieucht Niet ijdel van veel loof Die wenst daer nae de deucht Als sy is aerden stoof Oft als het lichaem krenckt Dat sich dan sal bekijven Maer wort den tijt verlenght Sy noch als verckens blijven Sijn tongeloos daer naer De sonden dunckt hun goet Ghelijck den Oyvaer Hem met de slanghen voet D'een is met haet besmet D'ander met vuyl behaghen En tempr'en op t'palet Van haere siel, veel plagen. Als den santlooper staet Van't leven, sonder sant Als de doots klocke slaet Dan kentmen eerst den quant. Als eens de vreese doet, De traeghe tonghe spreken Van t'drooch verdort gemoet Schijnt dat sijn hert sal breken [pagina 89] [p. 89] Maer als men is verweert In't tuysschen met de kaert Als-men geen sonde af keert Als men niet wel bewaert T'gheen ons wel wort belast VViltmen naer Godt niet hooren Het eynde draecht den last Haer eyghen siel vermooren. Als den sin wordt ghemetst Met afgunsts slijmeringh En in het hert geschetst Veel scherpe lasteringh En Rampsich soecken haet Vyt sijne hol te wenscken En als het is te laet Dan salmen t'eerst bedencken. VVanneer de doodt comt aen Men eerst dan roept en kermpt Heer wat heb ick gedaen Ick bid u my ontfermt. Als haer de doot bestormt Sullen sy t' eersten weten En als het vuyl ghewormt Haer taeye vlees comt eten Als wort den tijt berooft Van een onseker uer Den mensch dan dit ghelooft Dan sietmen eersten suer. FINIS. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij