Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 26]
| |
Op de stemme: O Heyders al soetjens en sonder ghetier, &c.
WAnneer dat Caeres haer groene cleet uytspreyt,
En over d'aerde leyt,
Wordt Eolus verdooft,
En Boreas berooft
Van sijnen wesens aert,
Die ons veel sorghen baert,
Die't smenschen rust met sijn ghehuyl besmaert.
Pictura noynt brocht een vrucht op het pincel,
Met haer aerdigh pinceel,
Die soo naer conste leeft,
Als ons de aerde geeft,
Want siet hoe wonderbaer,
Dat den al ghever daer,
Schept voor de menschen nootdruft op een Iaer.
| |
[pagina 27]
| |
De velden, en weyden, met groene ghewas,
Van't lanck ghehaerde gras:
Die locken al't ghediert,
Dat door de Bosschen swiert,
Vyt't dicht doorvlochten hout,
Naer 't coel belommert wout
Seer wit bepeirelt ende nat bedouwt.
Den mensch die door Zephyri soeten wint,
Sijne vercoelingh vint,
Sal smorghens vroegh opstaen
Om naer de Iacht te gaen,
Daer 't wilt leyt stil en spelt,
Blijft inde Iacht verstelt
Denckt eens wat vreucht dat ons Natuer uytbelt.
PRINCE.
Den Wijngaert seer lieffelijck die staet en bloeyt,
Al watmen siet het groeyt,
| |
[pagina 28]
| |
De aerde wordt door naeyt,
Door ploeght ende besaeyt,
Door desen sotten tijdt,
O mensch u nu verblijdt,
En siet dat ghy in liefde groeydt altijdt.
FINIS.
Eer dat de claere son had' haeren ronden loop,
Ghelijck de vlugghe pen seer rijpelijck uyt beldt,
Soo was het altemael ghestelt in eenen hoop,
Oft:Chaos, naer het schrift van Naso wijt vermelt.
Soo is door Godt alleen, door sijne wonder cracht,
Gheschapen son, en maen, vier, loecht, water en aert,
Van slijck ghemaeckt den mensch onsloten dagh en nacht
Tot voedtsel van ons al, als de Schriftuer verclaert.
|
|