Faems weer-galm (1670)

Faems weer-galm

(1670)–Cornelis de Bie– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 95]
Ad omnia paratus.
Tot als bereydt, MEest de schilders niet en peysen Als om landen te bereysen Daer-men hoort en daer-men siet Watter omgaet en geschiet.
[pagina 96]
Daer sy vremde handelingen In hun herssens connen dringen, Om daer uyt te leeren, wat D'edel schilder-konst bevat. En in haer verheven stucken Naer het leven af te drucken Al van als, soo groot als cleyn Hun pinceelen sijn gemeyn. En seer veerdich om te maecken Den natuer van alle saecken, Die tot deught oft on-eer streckt t'Wordt al in schildry ontdeckt. Siet; den Schilder hier eens mercken Wat hy best sal uyt gaen wercken Tot vermaeckelijck profyt Naer gelegentheyt van tydt, Om de menschen te behaegen Die naer sijn schildryen vraegen Siet hoe langh dat hy versint Eer hy sijne const begint. Esel, doeck, palet, pinceelen Verven, in verscheyde deelen Licht en doncker van coleur Ick in sijnen winckel speur Om een ieder te gerieven Naer u wenschen en believen t'Sy in landt-schap oft figuer Bloomm'en fruyt naer den natuer Wat ghy eyst hy sal 't u maelen En uyt doode verven haelen Geeft van uwen wil bescheet Want hy sit tot als bereet.
[pagina 97]
Oft de menschen, naer de reden Oock soo voeghden siel en leden, En noyt hielen d'oor gestopt Als den Salichmaecker clopt, En verweckt tot een goet leven, 't Gen' hun eeuwich vreught can geven 'tGen' in alle smert en pyn Door de deught can salich zyn, Maer dan zyn soo veer te soecken De pinceelen en de doecken Van goed' wercken siet dan is't Maer al achter 't net gevist. Ach dan comen u de bellen Van de Sots-cap soo ontstellen Daer ghy al Godts gaven med' Hebt verydel-tuyt, in sted', Van op sijne macht te dencken En u ziel aen hem te schencken, Ach waer is dan u ghedacht, 'tGen' naer de volmaecktheyt tracht, 'tGen' sich altyt moet bereyden Om van't leven noyt te scheyden, Voor dat alles is vol-brocht Wat-men te vol-brengen socht. Als de wacker cryghs soldaeten Vrouw' en kinders moeten laeten, En bevechten 't vyandts Heir Siet hoe fix dat sy 't geweir Tot hun bystandt sullen maecken Om in geenen ancxt te raecken, Want gebreckt hun cruydt oft loot Inden noodt soo zynzse doodt.
[pagina 98]
Die het waeght die sal't gelucken Soo hy vast gaet op sijn stucken Mist hy iet het is gewis Dat hy licht bedorven is. 't Gaet als met de wyse maeghden Die aen Godt den Heer behaeghden, Om dat sy den schoonen tydt In geen domme ydelheydt Oft verwaende sotticheden Vol onnutte minne-zeden Maer seer ievrich in't gebedt, Hadden tot Godts dienst bestedt, Om dat haer claer oli' lampen Sonder roock oft doncker dampen Branden altyt even licht, In des Heeren schoon gesicht. Wie en sou hem niet bereyden (Eer hy door de doodt wou scheyden Uyt dit droevich traenen-dal) Tot de grati' van den A L. Wie en sou met open ooren Niet naer dese waerheyt hooren, Schoon de waerheyt ieder een Styf can treden op den teen, Van die lustich zyn genegen Om te slibb'ren op de wegen Van de werelt boos en vals Daer-men licht op breckt den hals. Als de dwaese ydel-tuyten Daer-men sach de poort voor sluyten Midts hun lamp geen vlam en gaf En soo raeckten sy in't graf.
[pagina 99]
Is't niet beter sich te keeren Tot den wil en roep des Heeren. Als te wenschen domme waen Die-men siet als roock vergaen, Wenschen zyn maer ydel winden Die niet soeckt en sal niet vinden, Soeckt voor al het Hemel-ryck Want het duert voor eeuwichlijck. Laet den Heer u eenich wit,, zyn, En hem altyt in besit,, zyn, Van u wil, want sonder wil Comt ghy met hem in geschil, Die hem soecken hy bejegent En met alle deught bezegelt, Die den wil heeft, heeft vol-daen En can met den wil vol-staen. Die geroepen wordt moet luystren En sijn ooren noyt bepluystren Met des werelts vleyery Want sy steckt vol sotterny. Die bereet is om te sterven Moet haer ydelheden derven En soo derven (om de sondt) Oft hy sterven wou terstondt. Leeft oft dat u leste uer waer Soo en rieckt-men noynt eens suer, naer 't Duyvels boosheyt op het lest Daer de wereldt ons med' mest. Wilt u tot de deught begeven Deught die baert een heylich leven En maeckt u tot als bereydt Soo de ziel uyt 't lichaem scheydt.
[pagina 100]
Dient den Heer en loopt niet verder Want hy is d'oprechten Herder, Roept hem aen met 't minste woordt Dat u ziel en geest becoort Hy sal u van't quaet bevryden 't Gen' u brengen sou in lyden Want den eygenaer hy is Van ons ziels gesteltenis. Die den Duyvel selfs gevelt,, heeft, En die't Al in sijn gewelt,, heeft, Can u geven goet oft quaet Naer dat uwen handel staet.

Vorige Volgende