Faems weer-galm
(1670)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
[pagina 39]
| |
AL die iemandts cleyn vermogen
On-bedachtelijck gelooft,
Wordt seer lichtelijck bedrogen,
En van vele hoop' berooft,
't Zyn gevaerelijcke plaeghen,
Vol van list en dobbelheyt,
Die in't hert worden gedraeghen,
Als aen u wordt toe-geleyt,
Deught, en gunst, hulp, troost en goetheyt
Dan en siet-men geenen haet,
Die in hun vervalst gemoet leyt,
Vol bedroch, list en verraet,
Die u vlytich geven willen
Troost in allen u verdriet,
t'Zyn maer bitter suycker pillen
Daer-om en gelooft-se niet.
Kent eerst hunne loose treken
Eer dat ghy daer med' verkeert,
Want uyt ander mans gebreken,
Wordt-men menich mael geleert.
Men hoort aen het Citer stellen
Oft den spelder meester is,
En men kent den geck met bellen
Uyt sijn Caps gesteltenis,
Oock de bellen aen het clincken
Oft-se niet en zyn gescheurt,
Eenen dronckaert aen 't veel drincken
Siet oft soo niet en gebeurt.
Daer-om noyt te hoogh wilt vliegen
Met die schynt voor d'oogen goet,
Valschen schyn can licht bedriegen,
Kent eerst vrienden aen 't gemoet. Ga naar voetnoot*
| |
[pagina 40]
| |
Siet hoe vrienden onder-tussen
Comen streelen voor 't gesicht,
Doch 't zyn maer verraders kussen
Die bedriegen al te licht.
Geen vermaerde Medecynen
Weten waer dat aen is vast
d'Oorsaeck van u sieckt' en pynen
Voor men heeft den Puls getast.
De geveynstheyt vande menschen
Is een grondeloosen poel,
Die dan om veel vrienden wenschen
Leven in een swaer gewoel.
Ga naar voetnoot*'t Is een sonde die bemoemt,, is
Met de deught en brenght de ziel
Tot de hel daer sy verdoemt,, is
Ga naar voetnoot*Om dat sy in sonden viel,
't Is fenyn niet te genesen,
Reden dat-men 't vlucht en schouwt
Wilt getrouw aen ander wesen.
Maer een ander noyt betrouwt.
|
