Echos weder-klanck

[p. 245]

Naerreden

Het Gheloof uyt

HIer heeftmen u de waerheyt van Godts woord' doen blijcken
Soo claer ghelijck den dach, en daerom te ghelijcken

By de strael-rijcke Son, die alle duysterheyt

Der twijffelingh verlicht tot onse saligheyt

Bestaende in Godts woordt: dat hy eens heeft ghesproken
In't leste Avontmael, en noyt en wordt ghebroken,

Want sijn Almoghentheyt is al te vast ghegrondt

Op de versekeringh, daer niemand list in vondt

Oft eenigh vals bedrogh: dit woord' en can niet lieghen
Om dat de waerheyt is, die niemand' sal bedrieghen,

Daer het Geloof op steunt, wee! die het niet en heeft

En inde duysternis der twijffelinghen leeft:

Wee! die door t'mis-geloof soo eene gaeft verachten
Mistrouwende Godts woordt van sulcken groote crachten,

Inde versekeringh gheleghen van 't gheluck

Der siele saligheyt, als (sonder vrees van druck

In't doodelijck vervolgh) heeft Astion becomen
Door hulp van Epicteet, hebbende aenghenomen

Ter liefden Godts t'Geloof waer in verholen leyt

De waerheyt van Godts woordt ter siele saligheyt,

Die sonder vast Gheloof geensins en is te crijghen
En daer den Helsen hondt den Duyvel voor moet swijghen

Als hy ons anders leert: dat soo niet sijn en sou

Gheluckigh die Godts woord' Gelooft en bljift getrouw.

Waerheydt baert Nijdt.