Echos weder-klanck

(1706)–Cornelis de Bie– rechtenstatus



[pagina 243]
Vierde verthooninghe. ALwaer den Vader en Moeder ten by wesen van Vigilantius sijn Vrou en Kinderen, ghedoopt en aen hun de twee onthoofde lichamen van Epictetus, en Astion ghethoont en alsoo ghesien worden. VAN BINNEN GESANGH Onder een soet snaren spel. Naer dese Verthooninghe verschijnt Vigilantius met d'Ouders van Astion segghende. DE nacht is nu voor-by, het sterren licht verdwenen, De blond' Auroos ontwaeckt, en 't dagh licht weer verschenen, Nu wy in het ghebedt ghedachtigh sijn gheweest De sielen van des' twee, waer van ick eenen geest Ghesien heb, en voldaen het gen' hy had bevolen ... Godt Lof, die sulcken weghen volght en can niet dolen Siet hier mijn vrienden, siet ... dits t'lichaem van u kindt Ghelijck het is onthooft, dat ghy noch heel hier vindt Met Epictetus, die hem eerst den wegh quam thoonen Van t'Hemels Paradijs, daer sy nu samen woonen .... Met reden u verblijd' mits ghy ghesuyvert sijt Door t'licht van het Geloof ...seght nu: ghebenedijdt Is Godt, die 't heeft gedaen, hy sal u sijn ghedachtigh, Om dat ghy hem bemint, hy is alleen Almachtigh. De Moeder siet het lichaem van haerer Sone roeren met verwonderingh. Moeder. Hy roert hem, siet hy leeft .... 't schijnt dat hy op wil staen, Soo en is noch het hooft van 't lichaem niet gheslaen. De 2. lichaemen rijsen op en omhelsen den Vader. Astion. Mijn Vader wellecom, die hier comt uyt den oosten En weest niet meer bedroeft, Godt sal u samen troosten In allen u verdriet ... verheught u inden Heer, En blijft in u Geloof, soo doolt ghy nimmermeer.
[pagina 244]
Siet Vigilantius: ghy hebt den wegh nu veerdigh Van u gheluck ghemaeckt, en sijt daeorm oock weerdigh Gheworden, dat in u, als nu sal sijn volbracht Het gen' gheschreven staet, en wort soo hoogh gheacht, Dat die den Sondaer van sijn dolingh can doen keeren Sal van de doodt sijn siel verlossen door den Heere: Als hy de menichte der sonden heel bedeckt Door rouw, en maeckt sijn siel daer med' noyt meer bevleckt. Want die in sonden leeft, en blijft daer in volherden Is doodt voor Godt, mits hy noyt saligh en can werden. Astion. Mijn lieve Moeder Marcellina, 'k bidde sijt Den Heer altijt ghetrouw, en u met vreught verblijdt In't t'licht der waerheyt dat ghy hebt van daegh ontfanghen, Daer al de Enghelen des Hemels naer verlanghen .... Ick bid' dat al het gen' ghy voor mijn erreff deel Hebt eenighsins vergaert, al waer het noch soo veel, Dat t'selve in Godts naem aen d'arme wort ghegheven Dan sult ghy (ghelijck ick) eeuwigh in vreughden leven ... T'is hier soo cleynen tijdt te leven in gheween, Geeft al u goedt dan wegh, en peyst op Godt alleen. De Moeder. Mijn Soon dat sal ick doen: wil u in rust maer stellen: Astion. Geen ruste my ontbreckt, laet u geen sorghe quellen Van eenigh werelts goedt, want t'is maer ydelheyt: Leeft inden Heer gherust, peyst op u saligheyt .. Vad. Dat sullen wy oock doen, en Godt ghewilligh loven Voor sijne gratie, want het comt al van boven Soo ghy ons hebt gheleert, gheloovende daer in Dat het waerachtigh is, en t'is oock onsen sin Te sterven voor t'Geloof, en daer noot af te wijcken. Moed. Ick stem des' waerheyt toe, en wil dit claer doen blijcken Want aen comt op de vraegh: oft wy oock Christen sijn, Van mijnen cant en vrees ick voor ghedreygh, noch pijn Om inden naem van Godt in het Gheloof te sterven: En gelijck onsen Soon, daer door Godts Rijck te erven, .. Vad. Die sijne kranckheyt kent, sijn af comst, en gheslacht En waer hy henen gaet, gheluckigh wort gheacht.

Vorige Volgende

Vierde verthooninghe.