Echos weder-klanck

(1706)–Cornelis de Bie– rechtenstatus


Derde verthooninghe. DEse Martelaers onthooft sijnde, verschijnt eenen Duyvel voor het Schavot daer de lichamen op ligghen die de ongheloovighe met den Beul op de vlucht jaeghe.

[pagina 234]
Elfste uyt-comen. VIgilantius met sijn Huysvrouw in't heymelijck als voorschreven is) Christen gheworden sijnde, halen de lichaemen van het Schavot, en de selve in hun huys secretelijck verborghen hebbende wordt Latronianus als uyt-sinnigh in sulcker voeghen: datmen hem handen en voeten bindt, met vuysten slaet, en wordt gestelt in een duyster plaets, alwaer hy vanden duyvel den hals ghebroken wordt. Vigilantius uyt met sijn Vrouw NU is het tijdt dat wy des' Martelaers verborghen, En legghen in het graf. Vrou. Ick ben vol commer sorghen En vreese voor verraet, want soo het uyt comt, dat Ghy u daer med' bemoyt, en jemand' vande stadt (Die Heyden is, dit weet, ons seer licht sal verraden) En brenghen doen om hals. Vig. Dat en can ons niet schaden 'K betrou my op den Heer, steckt uwe handt maer aen Wy sullen daer med' naer een stille plaetse gaen Die niemand' vinden sal, men moet daer med' niet wachten T'is avont men mach hun niet laten hier vernachten Om morghen niet te sien tot jeghelijckx vermaeck: Dat m'hunne Hoofden stelt op eenen galghen staeck Soo als 't gheschieden sou de lichaems voor de raven En kraeyen tot hun aes, t'is beter die begraven, Sy draghen de lichamen binnen. Latronianus vanden Duyvel vervolght wordende als rasent met twee Edelieden uyt. Een Duyvels hels gespoock my op de hielen sit Soo ick ghenoch ghevoel, k'en hebbe niet een lit. Aen t'lijf oft t'is ontstelt, waer sal ick my verborghen, 'K vrees dat dit spoock my desen nacht noch sal verworghen Want Epictetus Toovery heeft my gheraeckt En nu soo ick bemerck, een slaef des Duyvels maeckt, Om datse my besit, Edel. Wat spoock sou connen quellen Een machtigh Heer als ghy, Lat. Den Duyvel vander hellen
[pagina 235]
Is altijdt op de been, om dat hy de Verraers Den hals sou breken, die hebben de Tooverraers (Van daegh door my onthooft) van het Schavot gedraghen Mits hy die niet en vindt, dus comen sy my plaghen, Gelijck ick wel gheloof. 2. Edel. Ick niet, maer ick geloof Dat hy die selver heeft vervoert voor sijnen roof Want alle Tooveraers staen onder sijn ghebieden. 'K vraegh (soo ick segh) oft 't selve niet en can geschieden, Edel. Dats seker want men vind' aldaer noch hooft noch lijf Van t'een noch d'ander, soo ist een Duyvels bedrijf Die daer van Meester is Den Duvyel verschijnt. Latronianus. .... Ach, wil my toch verberghen Den Helhondt comt my weer ghelijck te voren terghen En dreyght eylaes mijn doodt, waer blijf ick vrinden, ach Het is met my gedaen, ... daer crijgh ick eenen slach Dijn ick het best gevoel, hy wil mijn siele rucken Uyt mijn Eelmoedigh lijf, en morselen in stucken En siet ghy hem dan niet, ick sterf van schrick en schroom 1. Edelman. Wy sien in't minste niet, ten is maer enckel droom Die ghy u steckt in't hooft. Latro. Ten is geen droom gy Fielen En Schelmen als ghy bent, ick sal u self vernielen. Hy treckt sijn rapier. Want ghy my niet en helpt. 2. Edel. Wy en sien niet en sier Latro. Gy lieght want t'is een helsen geest vol vlam en vier Daer ick my (nu t'moet sijn) alleen sal tegen weren En sien oft droom is die my eenighsins sou deren En vallen soo op t'lijf .... helpt helpt eer dat hy my Sleypt levend' naer de hel door sijne raserny. 1. Edelman. Die geenen vyandt siet, daer valt geen hulp te bieden, Latro. Wilt ghy niet helpen dan 2. Edel. Vrindt ten can niet geschieden Latro. Ghy trouweloosen staet, oft ick dringh in u borst Dit scherp gheslepen stael, op dat ick mijnen dorst Mach lessen met u bloet. 2. Edel. Sijn furi is aen t'hollen Latro. 'K doen uwen tygers kop hier med' van t'lijf eens rollen ... Staet vast 1. Edelm. Sijn sweert oock uyt, 1. Edel. Vat aen eer dat hy jemand' hinder doet Den 2. Edel. Vat hem van achter. 2. Edel. En vreest niet, 'k heb hem vast. Latro. Een mannelijck gemoet
[pagina 236]
En vreest geen doodts gevaer, sout ghy my connen dwinghen, Ick sal u alle twee terstont om t'leven bringhen Als ick maer los en ben. 1. Edel. Ick heb vast sijn rapier, Nu is de vrees gedaen van ongeluck, dat hier Meer bystant waer, men moest hem hand' en voeten binden .... 2. Heyden uyt. Wel wat is dit gheseyt wat schort u lieve vrinden Dat ghy hier samen sijt als 't blijckt, in twist geraecke Met onsen over Heer, en soo veel onrust maecke, 1. Edel. Om dat hy sot is en berooft van sijne sinnen: Ghy moet ons helpen: om sijn furi t'overwinnen, Oft hy vermoort het al. Lat. Ghy schelmen laet my gaen Oft ick roep tot mijn hulp den helsen Duyvel aen Hy is niet veer van hier ... sie daer, daer is den boosen Verdoemden Satanas, die dreyght den goddeloosen En ongheloovighen te breken hals en been, Dat ben ick vrinden, ach, dat ben ick maer alleen, Om mijne wreetheyt, daer ick eeuwigh voor sal treuren, Want 'k sien den Duyvel sal mijn siel ter hellen sleuren, Het is met my gedaen. 2. Heyden. Een eere-loose siel En is niet anders weert. Lat. Eer dat ick braeck mijn siel Van spijt, soo maeckt my los Sy slaen hem met vuysten, gebonden sijnde, Eersten Edelman. Den Hemel comt hem plaghen ... Den 2. Edelman. Laet ons hem erghens in een duyster kot gaen draghen, Hy is nu vast genoegh ghebonden tot sijn straf Een die een ander wenscht sijn doodt, vind' eerst sijn graf. Binnen

[pagina 237]
Twelste, en leste uyt-comen. DEn Geest van Astion verschijnt voor Vigilantius, hem te kennen ghevende dat sijn Ouders over-ghecomen waeren, en laghen t'scheep voor de haven van de Stadt, bid' dat hy de selve sou te ghemoet gaen en inhalen, in sijn Huys ontfanghen en doen bekeeren om oock als Christenen voor t'Gheloof te sterven: het welck Vigilantius aennemt te doen, en ondertusschen dese Ouders vrindelijck onthalende, geeft hun te kennen hoe dat hunnen Sone Astion ghestorven was, en daer naer aen de Ouders in sijn huys de twee doode lichaemen van Epictetus en Astion ghethoont hebbende, verrijsen de selve, en openbaeren hun gheluck-saligheydt. Vigilantius uyt 'K Heb 't spel al aenghesien, en sonder veel te segghen Den swaren last verstaen, die men op t'hert sal legghen Van dit vreet booswicht den Tyran Latroniaen, Waer door d'Afgodery nu wel te niet mocht gaen: Want sijn bloedtdorsticheydt was al te overdadigh Tot last der Christenen, te schelmen en t'onghenadich ... Den Heere sy ghelooft, die in sijn Dienaers werckt Als in des' Martelaers, door wie ick ben versterckt En oock ghesuyvert inden doop, aen my ghegeven Die was te voren doodt, en nu verweckt tot t'leven .... Den Geest van Astion verschijnt en weer verdwijnt. ... O Hemel wat is dit, ick sien, en niet en sien Een witte claere schim, die schijnt voor my te vlien: Oft iet, dat als een spoock mijn herte comt beswaren .... K'en vrees niet: die ghelooft en can niet qualijck varen, Ick ben te wel ghedoopt, en ick gheloof in Godt Die my gheschapen heeft ... k'sal volghen het Gebodt Van sijn Heylighe Kerck, soo can my niemandt hind'ren, Een goede Moeder die bewaert altijdt haer kind'ren En met haer Leeringhe de selve onderhouwt. Den geest weer uyt en spreckt. Mijn Broer, t'is wel gheseydt, die op den heer betrouwt
[pagina 238]
Leeft inder eeuwigheydt... t'betrouwen sal verstercken De Hop' van t'gen' men wenscht in't doen van goede wercken Soo als ick heb geproeft en loon van daer voor ontfaen. Vigil. O Godt wats dit gheseydt, ick hebbe daer verstaen Dat wel ick is t'gen' ick segh: eylaes wat mach dit wesen! Geest. Staet Vigilantius, en wilt u Broer niet vreesen Die hier voor u verschijnt en sich veropenbaert... Vigil. Ach! het is Astion, seer schoon en wit van aert Al oft het was een Son vol Hemelrijcke claerheydt... k' Gheloof in Godt mijn Vrindt, die my de rechte waerheydt Van Godt hebt in-ghestort, als ghy noch hebt gheweest In't leven... Ach! seght my, is het dan uwen Geest; Geest. Al dat ghy seght is waer... Ick heb uyt Godt vernomen Dat mijne Ouders over zee hier zijn ghecomen In dese Landen: om hun Soon te soecken... gaet Toch naer de Haef terstont, en seght hun in wat staet Dat ick nu ben ghestelt, want sy te seer verlanghen Om dit te weten... wil hun vrindelijck ontfanghen En troosten inden druck, want sy om my alleen Met droefheydt sijn belaan, en maecken groot gheween... k' Bid', doet hun in't Gheloof te saem wel onderwijsen Soo als u is gheleert, het sal hun Sielen spijsen Met Hop' der saligheydt. binnen. Verschijnt een gedeckte tafel met licht en spijs. Pause. Vigilantius met de Moeder van Astion op de handt en den Vader met eenen Knecht die den rijs-sack draeght uyt. Vigil. Hoe langh ghewenscht gheluck dat ick beminde Vrinden Door uwe aencomst in dit Landt nu coom te vinden Is aenghenaem, en t'heeft oock reden, en waerom... Dus wensch ick u mijn gunst voor eenen wellecom.. Moed. Wy dancken u voor d'eer soo onverwacht ghenoten, Van eenen vremden Vrindt, en schoon ons heeft verdroten Den langhen wegh op zee, wy sijn te meer verheught Om u goethertigheydt, en overgroote deught Die ghy ons heir bethoont: Vigil. Ick moet u eer bewijsen T'is mijn schuldighe plicht, toch sal u in het spijsen Aen tafel (die al vast ghereet staet tot u dienst) Meer kennis doen, daer by my achten voor de minst
[pagina 239]
Van die u dienaers sijn Vader. Jupijn wil ons verstercken In sulcken voor-geval, waer uyt wy connen mercken Dat ghy jet weten moet van onsen Soon, die nu Soo langh vertrocken is, en sonder den adieu Aen sijne Ouders (als hy schuldigh was) te geven Die niet en weten oft hy doodt is, oft in't leven, Vigil. Hy leeft dat is gewis.... ick bid u sit dan neer, Wy sullen eerst voor al bedancken Godt den Heer Die u hier heeft gebrocht, soo haest wy sijn geseten... .. Pause Sittende aem aen Tafel. Moeder. En heeft mijn Heer geen Vrouw, dat sou ick geren weten Mits ick hier geen en sien. Vigil. Sy is al by de handt.... ... Mijn liefste comt eens voor. De Vrou comt voor en kussen malcanderen. .....Vrou. Sijt welcom in dit Landt Mevrou sijt wellecom: 'k ben schuldigh u te groeten Om d'eere, die ick heb in eene Vrouw t'ontmoeten Die voorts brocht eenen Soon van al te grooten macht Door sijn verheven deught, en weert daerom geacht... Vader. Dat wy hem saghen, 't sou ons grotter vreught verwecken Quam hy sijn over schoon ghedaente eens ontdecken Aen ons bedroeft gesicht, soo langhen tijdt gemist Dat hy vertrocken is... ock oft ick seker wist Waer hy verschuylen mach, 'k sou schijnen als herboren. Vigil. Ick bid u weest gerust, hy en is niet verloren Maer wel ghestorven, en daer naer weer op-ghestaen, Verresen vande doodt, hoe can t'hem qualijck gaen Die nu woont in een Landt, dat niemant en sal weten Te vinden, als door het geloof, en 't wort beseten Van uwen Astion. Vader. Soo is hy hier niet meer, Vigil. Lichamelijck maer met de siele by den Heer, Die my te voren heeft in een verborghen hoeckxken Sijn erffgenaem gemaeckt, en gaf my een schoon boeckxken Waer in geschreven staet, wat ick volbrenghen moet. Moeder. Heeft hy u Erfgenaem ghemaeckt van al sijn goedt, T'is aengenaem, wel soo is hy dan overleden; Vigil. Al t'gene dat ick segh Vrouw-Moeder, heeft sijn reden. Vader. Hoe is het Landt ghenoemt, maeckt my dat toch eens wijs Daer hy sijn wooningh houwt. Vigil. In't Enghels Paradijs,
[pagina 240]
Alwaer dat sijn gebouwt eeuwighe Tabernakels Voor de gheloovighe, en dat oock veel Mirakels Op d'aerde hier verweckt ... daer een geselschap woont T'gen is onsterffelijck, en wort aldaer ghecroont Met eene goude Croon van eenen Godt der Goden Die onbegrijplijck is, daer d'Enghelen de boden En dienaren van sijn. Moeder. Hoe; is dat Landt soo schoon? Vigil. Jae boven ons verstandt, en niemandt voor den loon En crijght als die t'gelooft .... en t'heeft oock twelf poorten Met Perlen verciert, waer door de twelf soorten Van sielen sijn gegaen, gelijck dat Landt verthoont En daer hoe Heylighe der Heylighen in woont: Soo als d'Apostelen en de Propheten segghen Om dat het waer is, en ons weten uyt te legghen .... Daer woont u Soon nu by ... en die daer Heer van is Hem op genomen heeft uyt s'werelts duysternis: Vader. Sou hy in sulcken Land oock dencken op sijn Vader En Moeder, die wy saem met groote sorgh te gader Hier hebben op-gebrocht? Vigil. En twijfelt niet, oft hy Geduerich bid' om u van d'Aertse slaverny Te doen ontlasten, want sy is vol van ghebreken ... Moed. Wy hoorden u terstont oock van een boeckxken spreken Dat hy u heeft gemaeckt, ick wensch dat eens te sien, Vig. Mevrouw; dat sal naer uwen wensch terstont gheschien Sy staen op. Comt binnen in't salet: daer sal ick u verthoonen Sijn testament waer med' hy my heeft willen loonen Voor mijn getrouwigheyt .... sie daer, dat is het Cruys En d'Evangeliboeck, twee schatten in mijn huys Die onweerdeerlijck sijn. Den Vader nemt den Boeck ende Moeder het Cruys En den Vader het Evangeli-Boeck open doende leest VOorwaer, voorwaer ick segh u lieden: dat ghy (die my naer volght) sijt inde Weder-gheboorte oft Herboringhe, als den Sone des Mensch sitten sal inden Stoel sijnder Almogentheyt, oock sitten sult op de twelf stoelen, oordeelende de twelf gheslachten
[pagina 241]
van Israël: ende soo wie sijn Huys verlaet, oft Broeders oft Susters, oft Vader oft Moeder, oft Huysvrouw oft Kinderen, oft Acker-landen om mijnen Naem, die sal hondert-mael meer ontfanghen, en het eeuwigh leven besitten. Maer veel vande eerste sullen de leste wesen, en veel vande leste de eerste. Matth.19. Den Vader. IN dese Schriften leyt veel wonderheyt verholen Seght my wie Christus is, die heeft aen ons bevolen Als datmen Vader en sijn Moeder laten sou Sijn Broeders, Susters, oock sijn Kinderen en Vrouw In sijnen Naeme, om het leven te ontfanghen Dat eeuwigh duren sal, daer ick sou naer verlanghen Want ick hem kennen mocht die ons dit geven can. Vig. T'is Jesus Christus, een seer Hoogh verheven man Die onbegrijplijck is, waer in veel sielen rusten Geschapen naer sijn beldt in 't Paradijs der lusten, Eenighen Sone van den Vader, en maer een Heyligh in hunnen Geest, en eenen Godt alleen. Het Woordt der Wijsheyt, en de kracht van sijne glori Die t'hels Serpent verwont, en vocht voor ons victori Naer dat ons Adam had ghebrocht in slaverny, En dat den Duyvel over ons had Heer-schappy Gestorven aen het Cruys, om saligh ons te maken En sijn door hem verlost. Moed. Voorwaer t'sijn wonder saken .... Wel is dan onsen Soon gestorven voor den Heer Daer ghy ons hier van seght. Vig. Jae tot sijn groote eer, Hy leeft al noch door hem. Vader. Dit is het grootste wonder Dat jemandt peysen can: 'k sou blixem vuur en donder Veel eer begrypen als den Heer daer ghy van spreckt T'is onbegrijpelijck ... ghelooft maer in sijn leven Dat al te wonder is, hy sal u seghen gheven Om oock ghelijck u Soon te steven in sijn naem Waer door men t'leven crijght, ghelijck wy al-te-saem Ghelooven moeten: om den Hemel eens te erven. Moed. Maer seght my eens: wie dat mijn Sone dan ded' sterven Een doodt gelijck ick hoor, soo schroomelijck en wreet Wel tot mijn herts verdriet, vol droefheyt, spijt en leet
[pagina 242]
Vigil. Ey Moer bedaer u toch, en siet daerom niet druckigh Maer acht u Soon, om sijn stantvastigheyt gheluckigh Die wert gedwonghen van een schelm en wreet Tiran Latroniaen ghenoemt: om hem te trecken van Het Christelijck Gheloof ... hy heeft hem doen onthoofden Om dat hy inde valse Goden noot gheloofden Maer achten die als windt, t'gen' my soo heeft gheleert Dat ick door hem van Epictetus ben bekeert, Dat eenen Priester was met uwen Soon ghestorven, Had dit soo niet gheschiet, sijn welvaert was bedorven, Ja had verdoemt gheweest, Godts wil moest dan gheschien. Moed. Ach! het waer mijnen wensch, mocht ick hem maer eens sien. Vigil. Want ghy in Godt gelooft Mevrouw, het sal soo wesen Ghy sult hem seker sien, en wil daer voor niet vreesen, Gelooft maer, want t'is waer, de waerheyt noot en lieght Gelijck d'Afgodrij die menigh mensch bedrieght, Gelooft, dat Godt (waer voor u Sone heeft gheleden) Is uwen Schepper, die allen wort aenghebeden Van die hem kennen, want hy is dan onsen al Die aen u t'leven (als ghy 't doet) oock gheven sal. Moed. 'K Gelooft in dijen Godt, daer soo veel Martelaren Sijn voor ghestorven, als ick hoor, om te bewaren Hun siele saligheyt, ghelijck hy voor mijn Soon De selve heeft heeft bewaert. Vigil. Dit is der sielen loon Voor dit in Godt gelooft, en leeft naer sijn gheboden ... Vad. Het is oock mijnen sin: 'k versaeck de valse Goden En acht die min als niet ... ghy hebt soo veel geseyt Dat ick 't ghelooven wil, tot mijne saligheyt. 'K gheloof oock dat ghy seght, en wensch de doodt te smaken Soo haest ick ben ghedoopt, om als mijn Soon te raken In't Hemels Vaderlandt. Moed. ick oock ... Jae wensch dat ick De eer moch hebben, om op desen ooghenblick T'ontfanghen sulcken gaef, 'k sou my gheluckigh achten. Vigil. Mijn vrienden niet een ur en sullen wy meer wachten Gae med' by eenen die Bonosus is ghenaemt Die sal u leeren, en oock coopen soo 't betaemt, En dan geloof ick u by uwen Soon te bringhen Diemen in't Paradijs Godts Lof-sangh nu hoort singhen Vad. Gebenedijdt is Godt, die ons geeft dit gheluck, En saligh is hy die den mensch troost inden druck. al binnen

Vorige Volgende

Derde verthooninghe.

Elfste uyt-comen.

Twelste, en leste uyt-comen.