Echos weder-klanck

(1706)–Cornelis de Bie– rechtenstatus



[pagina 153]
Het menschen leven vergeleken by eenen wassenden, en de doodt by eenen verdrooghden Boom. Hoe luttel peystden mensch: die naer het Aerts Verlanght dat hy eens steruen moet, en dat syn leuen hanght aen eenen syden draet, tussen de Knipscher Van de schroomelijcke doot daer niemant uyt en can
[pagina 154]
K'Segh d'omgekeerde maet des werelts ydelheden Vol hooverdy en pracht, onghemanierde zeden Tot wellust, eersucht en meer ander avontuur (om ryck te worden) vallen aen den mensch soo suur En lastigh, als hy door de doodt die moet verlaten Met vruchteloos gesucht die groot noch cleye staten Min acht als eenen schyn, soo als hier staet verbeldt, Dat onder haere macht de selve zyn gestelt Om wech te nemen als de oogen zyn gesloten Van die den eygendom daer van hebben genoten Al waer't voor duysent Jaer, t'sou schynen langen tydt, En t'is een oogen-keer maer by de Eeuwicheyt ... Dus wort het leven hier by eenen Boom geleken Die staet in synen fleur, en toont ons sonder spreken: Hoe t' leven van den mensch, in vergelyckenis Van eenen Boom die wast, daer van een voorbeeldt is, K'mach segen eenen Boom, die wel moet zyn begoten Als hy eerst is geplant tot dat hy heeft genoten De tocht van wasdom, en soo voorts oock wort gesnoeyt Naer de gelegentheyt, op dat hy beter groeyt Om soo op synen tydt schoon vruchten voorts te bringen En wast hy scheef oft krom, soo langh men die can dwingen Te ondersteunen oft te rechten, als men siet, Dat daghelyckx by die t' verstaen alsoo geschiet: Om dat hy (zynde jonck oft out in volle krachten Moet alle hert gestorm van wind' en onweer wachten, Van hyssel, haghel, sneeuw, en misten onderstaen Hoe schadelyck sy zyn om daer door te vergaen Oft wel te sterven door de wormen die hem plagen En sitten in de schors om tochten uyt te jaegen, Oock door de rispen wort soo bladeloos gemaeckt Dat niemand tot den smaeck van syne Vruchten raeckt, Om dat de bloemen al te vroegh zyn afgevallen En t' spenen hun belet, soo dat men niet met-allen
[pagina 155]
Daer van verwachten can den heelen Somer-tydt Van t' Jaer als t' soo geschiet t'gen' baert veel leet en spyt ... Dit voorbeldt comt dan wel te pas op s'menschen leven Geleken by een Boom, hoe dickwils hy moet beven In overval van last hem op den hals geleyt Door veel vervolgingen en ander swaricheyt Van armoey en gebreck, nydt, haet oft clappernyen Die quetsen jemandts naem, genoemt eer dieveryen Seer onverdragelijck, nochtans is't grooter sond Als de onkuysheyt daer de ziel wort door gewond En doodelijck gequetst, en noch meer ander plaegen Van sieckten, quellingen, die hy al moet verdragen En selden leeft in rust om de becommernis Vol sorgh en vrees daer syn hert med' geballast is, Dat treurende verswackt door de beswarenissen Van een seer quaey fortuyn in't minste goet te missen Schoon het verlies van goet min weerdigh is als stroo Hem toebehoorende, meer als hy heeft van noo Om d'overvloedigheyt, niet by de arme menschen Te vergelijcken die noyt meerder goet en wenschen Als hun behoeft, nochtans leven in ongedult Niet connende den last betaelen van hun schult Oft geven jeder t'syn, dat doet hun 't leven corten En suchten dagh en nacht, jae dickwils traenen storten Om t'onverdragelyck verdriet van tegenspoet Dat eenen armen mensch soo treurich lyden moet, Waer door hy dickwils sou gelyck een schaey verdwynen En wirt hy niet versterckt van Godt in syne pynen Als hy daer op betrouwt, en de voorsichtigheyt Te baet heeft, oock de hop' dat Godts bermhertigheyt Hem helpen sal in noodt, wel wetende dat t' lyden Op dese werelt baent den wegh van het verblyden Voor die verduldigh heeft geleden, en besuurt Veel lydens ongemack, dat noyt voor eeuw'lijck duurt
[pagina 156]
Gelyck des Hemels vreught door lyden is te winnen Alsmen niet al te seer syn hert, verstandt en sinnen Becommert met de sorgh, om meer het werelts goet Te krygen als den Loon van druck en tegenspoet Die men ter liefde Godts goet-willich heeft geleden Daer soo veel vreught nae volght; dus heb ick dan wel reden Het leven van den mensch by eenen Boom die wast Te vergelycken, om dat hy soo swaren last Gedurigh in dit arm en aertse dal der tranen Verdragen moet eer dat de doodt hem comt vermaenen In't sieck-bed als hy sterft, en niet meer leven magh, Jae altyt vreest en beeft en schrickt voor dien dagh Om dat die seker gaet, en dat hy dan voor oogen De doodt siet met den rinck, waer door sy wilt vertoogen D'eynd'loose eeuwicheyt en dat ons leven staet In haer onwinbaer macht, geleken by een draet Die licht wort afgeknipt, waer voor men magh wel vreesen Om dat het gaet te vast dat het soo eens sal wesen Sonder de sekerheyt van tydt, hoe en wanneer: T'hanght aen den wil van Godt, die toekomt alle Eer Om syn voorsichtigheyt daer wy ons op betrouwen En hopen allen goedt, connen wy sonden schouwen: Wel wetende dat Godt ons dan beschermen sal Voor eene quade doodt en't eeuwigh ongeval Des helsche duysternis: het gen' is te bemercken In dees verbeltenis: hoe Godts al onse wercken Van uyt den Hemel siet door syn Almogentheyt Waer voor wy crygen (zyn-se goet) ons salicheyt.

Vorige Volgende

Het menschen leven vergeleken by eenen wassenden, en de doodt by eenen verdrooghden Boom.