Echos weder-klanck
(1706)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 157]
| |
De meeste menschen tot de grootste straf geraken
Die hun plicht schuldigh aen de oorsaeck sullen maken.
Die uyt ootmoedigheyt bekent syn sondigh quaet,
Vint' troost en hulp altyt, en noyt verloren gaet.
Die sonder Wraak-lust can het ongelijck verdragen
Vind op het lesten eens syn vyanden verslagen.
Vind u noyt te laet bedrogen
Van een vals vercierde logen:
Want sy licht de vryheyt rooft,
Als men haer te vroegh gelooft.
Oprechte liefde can veel druck en lyden dragen
Om hem die daer ontvlucht op 't lest eens te behaegen.
De valsheyt en bedrogh verwecken sondigh quaet
In't onrechtveerdigh hert dat soeckt syn eygen baet.
Gelegentheyt van winst sal dickwils dieven maken
Om door een vals bedrogh tot syn vermeet te raken.
Wat aengenaemer deught can ziel en geest verblyden
Als die voor t'waer Geloof omhelsen druck en lyden.
Schyn sonder zyn bedrieght
En sal in roock verdwynen,
Soo oock een tongh die lieght,
zyt dan soo ghy wilt schynen.
| |
[pagina 158]
| |
Die d'arm onnooselheyt verstooten oft verdrucken
Zyn sonder kennis van de waerheyt, goddeloos,
En weerdigh dat een plaegh van ramp vol ongelucken
Hun op den hals valt, Want t' vermeten is te boos.
Botte laetdunckentheyt is qualyck te verdraegen
Om de Hooveerdigheyt, twee van de grootste plaegen.
Wanneer men met goet recht het quaet bedwingen can,
Dan magh men op de kracht van valsche list betrouwen,
Want t'is voorsichtigheyt voor een ervaren man
Die can de Vosch in't hert, den Leeuw in d'armen houwen,
Soo dwinght men al veel quaet in grooten tegenspoet
Om d'onrechtveerdigheyt de straf te doen besuren,
Voorsichtigheyt steunt op den raet en cloecken moet
Om het gewelt van veel vyanden te verduren.
Als den onkuyssen lust sich aen t'bedrogh verpandt,
Dan breckt de ziele rust door onneer en vuyl schandt.
Als d'eygen sinnicheyt naer recht noch reden siet,
Maer steunt op haere cracht, men achtse mins als niet.
D'onnoosele die t' recht betrouwen, en Godt vreesen,
En sullen noyt beschaemt in hunnen handel wesen,
Maer worden in den noot van hun vervolgh beschermt
En van den peys en vred' voor ongeval om-ermt
En veylt noyt trouw voor gelt, oft gy wort licht bedrogen,
Want sulck bedrogh verdooft de waerheyt door de logen.
| |
[pagina 159]
| |
Ontcleet u nimmermeer eer gy wilt slaepen gaen
Want die het doen zyn weert met kluppelen geslaen.
T' bedriegelyck gewelt dat Steden comt bestryden
(die sonder macht zyn) is een boos en hatigh quaet,
Daer groote straf na volght en brenght den mensch in lyden
Van eygen onderganck naer het ontdeckt verraet.
Den wil tot eenigh quaet van dagelycksche sonden
(En daer in uyt gewerckt, als dickwils wort bevonden,
Vind' altyt syne straf: om t'haetelyck fenyn,
Dat in de sonden steckt, die ziels moordt-priemen zyn.
Wie veel verloren heeft, wel scherp en nauw moet soecken
En scheppen nieuwen moet, die hem licht can verkloecken
Leergiericheyt bestaet in veel goet ondersoeck,
En maeckt seer regel-recht besorghde sinnen cloeck
Meynt nimmermeer te zyn die gy niet wesen cunt,
En noyt en stoeft op ryckdom met een valschen munt,
Want t'gen dat meynen mist, blyft altyt ongedaen,
En luckt, gelyck den mancken seyt, hy recht can gaen.
Dees leste reên bestaet in een hooveerdigh leven
Soo als men veel tyts siet: dat sommige verheven
En al te hoogh ge-eert om hun gelt willen zyn
Die A noch B verstaen, jae Esels in den schyn
Van menschen, om hun ongeregelde manieren,
Als sy het Steden-recht oock trachten te bestieren
In eenigh Schependom, gelyck het dickwils gaet:
Wee die het doet, als hy het recht niet en verstaet,
| |
[pagina 160]
| |
Wee hun (oock die soo vaeck, om winst te doen) verlangen,
Daer door haest ryck te zyn, en datse meer ontfangen
Als sy hebben verdient, want t'is een woeckery
Die ongeoorloft is, het gen' ick met een vry
Gemoet wel seggen mach, en dat al die soo leven,
Zyn te gelycken by die valsche munt uyt-geven
Jae schoon sy meynen dat hun doen rechtveerdigh is,
Het meynen selden luckt, en slaet te dickwils mis.
Wilt met den wil van Godt (in't gen' gy moet verdraegen)
Te vreden zyn, het sal hem tot u luck behaegen.
Geen hatelucker quaet
Als in't bedrogh bestaet.
Wie! meer bedroghen is van't water als Narcis
Daer hy, seer schoon en jonck, syn selven in verdronck,
Verlievende op't fray van syne eygen schaey
Die hy sagh in de bron op 't lichten van de son:
Is't dan geen sottigheyt en domme ydelheyt
Van een sterffelyck mensch te volgen synen wensch
Om die te sien geblust uyt eenen dwasen lust,
Waer door men comt tot val en verliest synen Al,
Dat Godt is wonder goet, daer 't al van comen moet.
Wiens waerheyt noyt en lieght gelyck den lust bedri[e]ght
Tot s'werelts ydelheyt vol van lichveerdigheyt,
Die haer te licht gelooft wort van syn luck berooft.
|
|