|
| |
Het vyfde deel.
Theocrina alleen uyt in haer slaep kamer
DE schoon Penelopé: die weenende verwachten
Ulisses haeren man, gedaen heeft duysent clachten,
Om dat hy twintigh jaer van haer afwoordigh bleef
Als Troyen wert verwoest, wanneer sy aen hem schreef
Waer dat hy sich soo langh in't dolen mocht onthouden,
Mits sy daerop altydt gestelt had' vast betrouwen
Ick die niet hoor oft weet waer mynen Prins mach zyn,
Ben noch veel meerder als Penelopé in pyn,
| |
| |
En vrees, Theodorick noyt wederom sal keeren
Om my te trouwen, en daer door dan te vermeeren
Myn droefheyt, mits hy nu gelijck trouw-vluchtigh is
Om myn verloren eer, in de gesteltenis
Als een Lucretia: die soo veel traenen storten,
Tot dat sy self op 't lest haer leven quam te corten:
Soo sal ick oock noch doen want hy myn trou ontvlucht,
Al werd ick noyt daerom van eenen mensch besucht.
De min can my maer eens aen syne trou verbinden,
En als ick doodt ben, can hy noch myn beenders vinden
In syne wedercomst, soo langh ick noyt en weet
Hoe 't sal vergaen met hem, die soo veel tydt versleet
Om te behagen my, en naer den wil der Goden
Eens te veroveren, als ick op de geboden
Der liefd' hem 't Jae-woordt gaf, en minden totter doodt
Eer Amurat noch quam besoet'len mynen schoot.
Waerom dat Godt Jupyn hem tot de straf sal doemen:
Den geest van Theodorick van binnen.
K'gevoel noch meerder straf als ick den schelm hoor noemen
Die my om 't leven bracht.
Ach wie sal my vercloecken ...
Ick ben Theodorick, die van u wraak comt soecken ...
Myn Prins Theodorick .... Theodorick; ben't gy
En ingeswolgen haet, die niet en can verdragen
Een Edele Princers van haer schoffieringh klagen:
Waer door ick heb verweckt den torn' van Jupiter
Om met syn Blixem-vuur den Helschen-Lucifer,
'K meyn Amurat den boed, in Stix te doen versincken
Om eewigh daer met my gesmoten loot te drincken.
Den geest verschynt.
Ach Prins Theodorick het is u bleeke schim
| |
| |
Die ick voor oogen sien: ô doodt! comt ras, en vlim
Myn hertsen bloet uyt t'lyf, k'en wensch niet meer te leven;
Ruckt myne ziel nu wegh, dat ick den geest mach geven
En met Theodorick versinken in de Hel
Om eens verlost te zyn van allen dit gequel,
wel hoe; wat's dit te seggen:
Siet eerst eens Amurat op 't rat geraeybraeckt leggen:
Theodorick wie dorst u brengen tot het graf?
'T was Amurat die my verraderlijcken gaf
Den doodt-steeck in het hert, verandert in de kleeren
de wraak sal hem verleeren
| |
| |
Den oproerighen schelm en weert-vervloeckten hondt,
Met duysent straffen in den diepsten Helle-grondt
Als ick hem by de stroot oft met den hair sal grypen
Om 't leste bloet uyt syn Verraders borst te nypen,
Soo als hy 't lyf ciraet heeft van myn hals gescheurt
In schaduw' van 't geboomt, en watter is gebeurt
Om my met Clytus hulp ellendigh te ontschaken,
Is tot myn leet bekent, en daerom sal hy braken
In corten tydt syn ziel, dat sweir ick hem by Stix
Om dat syn schensucht is een grouwel van veel schrickx.
De op gehitste vvraak sal ick op u betrouwen ...
Al dat ick daer van segh, gelooft en wilt onthouwen,
Dat sweir ick by den Eedt en Wet des Alcorans,
Dat ick niet rusten sal, oft ick sien d'open kans
Van myne wraak-lust, om naer d'uyt-gewerckte daden
In't straffen van die schelm in't bloet my te versaeden.
Geen straffe groot genoech als Amurat verdient
Dat's lyden sonder eynd' gelijck myn ziel nu vindt
In't onder-aertse kot, daer ick weêr in moet dalen,
Soo gy de wraak versuymt, ick sal s'op u verhalen,
Binnen.
Myn aengedronge wraak van furi op-gestockt
Niet eerder rusten sal, voor ick sien af-gerockt
Den sprocken levens-draet in Amurat gesponnen,
Van de dry Persen oft de monsters van Gorgonnen,
Goddinnen van de doodt .... niet eer en gaet hy los
Voor ick sien af-geknipt, als van een Atropos
't Gespin van Lachesis in hem soo schelms geweven,
Wanneer ick self hem hop' den doodt-steek haest te geven:
En trappen op het hert, dat hy syn ziele spouwt
Daer sy te langh tot myn verdriet haer wooningh houdt,
Die mynen droeven val soo schandigh had besworen
| |
| |
Om myne kuysheyt in den Maeghdom te versmooren:
En die myn Broeder heeft doen snevelen door 't sweerdt,
En is niet anders als dry dobbel straffen weerdt ...
Tersides uyt.
Myn Edele Princers, hoe gaet gy dus u ganghen,
Bedaer, en niet soo wreet:
die stadighlijck verlanghen
Om wraak te nemen tot hun vyants onderganck
(Door Amurat verweckt) duurt hun gedult te lanck,
In d'uytcomst eens te sien van hun geterghde thoren
Die al te hittich blaeckt:
ick heb syn doodt gesworen,
Laet hem gelevert zyn, en my daer med' begaen:
Want ick hem moorden magh, dan houw ick my voldaen.
myn slach-mes is geslepen
Op syn vergalde borst, dus dient hy aengegrepen
Als hy my heeft gedaen tirannigh, en verwoet
Mits dat Theodorick (door hem versmoort in't bloet)
Den geest gegeven heeft, seght is dat te verdraegen?
Ick mocht in't lesen van den brief voorwaer wel vraegen
Wie datter was vermoort: oft Prins Theodorick
Myn Bruygom niet en was gelyck ick met veel schrick
Van hem self heb verstaen:
D'inbeldingen zyn vals, en vol bedriegeryen,
U Bruydegom is noch in't leven, en gesont
Wie gaf u toch dees logen-faem soo in den mont?
De schim van mynen Prins, dyn ick met dese oogen
Dat ick eens spreken magh, en naer de waerheyt vraegh,
Soo dickwils als't u lieft,
en heeft den Post van daegh
Niet opentlyck geseyt, dat het dry Coopluy waren
ick hoorden hem verclaeren
Dat hy sigh voeghden naer den brief aen u gebrocht,
| |
| |
En volgens t' selve schrift niet anders aen hem docht.
En oft soo niet en waer, den geest en can niet liegen
Dyn ick terstonts hier sagh, die niemant sal bedriegen,
Wie hoorden spreken uyt een geest oft bleecke schim?
Ick, datse was in schyn van eenen Pellegrim
Ontlyft van Amurath, gaf my den geest te kennen,
Hy thoonde my de wond; waer dat hy hem dorst schennen,
Te weten in het hert, by my genoech gesien,
Hoe can den Moorder dan dit grousaem quaet ontvliên?
En dat hy noyt het punt van myne straf sou voelen
Om de wraakgiericheyt op t'alder strenghst' te koelen
O Hemel! is dat waer 't gen' gy my hebt geseyt,
Soo waer als ick hier in u tegenwoordigheyt
Verschyn ... is't niet genoech, om daer op te verhaelen
hy sal t' genoech betaelen
Dat sweir ick by myn Croon,
hy dient te zyn verbrandt
Oft wel gelede-braeckt om d'over-groote schandt
Vermetend' uytgewerckt, daer veel is aengeleghen;
Con eertydts Romulus een wreede Wolf bewegen
Dat en sal hy niet doen aen my, die erger ben
In dees gelegentheyt als iemant die ick ken
Van vreeselycken aert ... den Moordenaer moet sterven,
Waer hy maer in myn handt
ick sou hem t'hert doorkerven,
Had ick dees tuyt (toen hy my vatten by den cop)
Hem om den hals geclist voor eenen beulen-strop
En soo daer med' verworcht, k'en hadde noyt verloren
Myn kuyse maeghdom, en rampsaligh nu geboren:
Ick voel van druck vergaen myn swacken ouderdom
| |
| |
Ick oock, om dat myn al te vroegh gepluckte blom
Der eelheydt is verslenscht, en sagh ons eer verpletten
Toen Amurath syn mes daer op soo stout quam wetten,
Ick wensch daerom de doodt,
myn dochter weest gerust,
Niet eer voor dat ick t' vuur van wraak en sien geblust.
Binnen
|
|
Auteursrechtvrij