|
| |
Gedachtenisse
Hoe-men levende moet leeren sterven,
En stervende leeren leven.
SEght mensch eer dat gy sterft, en sluyten moet u oogen
ô Godt, en mynen al, ach! bid ick, wil gedoogen
Dat ick met goet verstant, sonder becommernis
Can seggen eer de bleeke doodt my nakend' is;
Ick arme sondaer die ick ben, en ligh op 't sterven
Seer bangh, en cranck te bed, en moet het leven derven
Als 't aen U Heer belieft, heb reden om nu wel
Te peysen op de Doodt, op 't Oordeel, Hemel, Hel
Vier Uytterste genoemt, die alle oogenblicken
(Eens denckende daer op) myn leden doen verschricken
En beven als een riet, wie 't een van twee sal zyn
Naer 't sterven, eeuwigh wel, oft eeuwigh in de pyn
| |
| |
Als ick veroordeelt ben, k'wil een goed' bicht dan spreken
Van al myn sondigh quaet, al sou my 't sweet uytbreken
Van een sulcken berouw als Petrus heeft gehadt
Om syn verloocheningh, want ick een argher vat
Van meerder sonden ben, niet eens te vergelycken
By sulcken Heyligh Man, soo als ick wil doen blycken
Aen die myn Bicht verhoort, en daer ick van verwacht
Voldoeningh, eer dat my het duyster van den nacht
Sulck een goet werck belet, en niet en moght aenschouwen
Het licht der saligheydt, k'en wil my niet betrouwen
Als op Godts gratie, daer is't geluck aen vast,
En dat men oock voldoet den aen-ghenomen last
Van de boetveerdigheyt, om dan d[e] spys te smaken
Van 't Alder-heylighste, die daer toe can geraken
In eenen goeden staet, gelyck ick hop' te doen.
Sal syne ziele met sulck eene liefde voên
En hop' der saligheydt, dat hy niet en sal vreesen
Voor eene quade doodt, gheluckigh sou ick wesen
Want ick daer toe gheraeck, schoon ick onweerdigh ben
Dat hy onder myn dack sou comen, mits ick ken
Syne almogentheyt, ach mocht ick in syn handen
Bevelen mynen geest, en doen een offerhande
Als de dry Coninghen aen Godt tot Bethelem
En dat ick hoorde eens syn Goddelycke stem
Soo als den Moordenaer, dat hy met hem sou wesen
In 't hemels Paradys, ick waer terstonts genesen.
Geluckigh die soo wordt van Godt den Heer besocht
En in syn uyttersten het Paes lam t'huys gebrocht
In de gedaent, van broodt, om suyver te ontfanghen
Daer alle Engelen met blydschap naer verlanghen
Om 't selve aen-te-sien in iemants stervens noot
Wel wetende dat Godt soeckt geene sondaers doodt,
Maer dat hy hem bekeert: om een goed' doodt te sterven
Daer al te veel aen hanght om 't eeuwigh licht te erven
T'gen' men betrachten moet hoe langer dat-men leeft
Geloovende daerin als't ons den Priester geeft.
| |
| |
| |
Ach! moght ick dan seggen:
JEsu weert van ons vercoren
Uyt u Vaders Woordt gheboren
In een arm verworpen Stal
Ons syn kinders te bevryden
En de doodt daer voor te lyden,
Ghelyck gy oock hebt ghedaen
Als m'u heeft van 't Kruys geslaên:
Waer door gy ons hebt gegeven
Eene hop' van 't eeuwigh leven
Weest altydt ghebenedydt.
Als ick ligge op myn sterven
Geeft dat ick dan overlegh
Uwern Naem, en Jesus segh:
K'bidde wil als-dan ghedoogen
Voor het sluyten van myn oogen
Dat ick tot U neem de vlucht
En over myn sonden sucht,
Voor myn borst clop, en met tranen
Laet myn wangen daer med' banen
Tot berouw en bitter leet
Als my uytbreckt 't stervens sweet.
| |
| |
Die ons hulp zyt vroegh en spade
Sonderlingh in stervens noot
Als wy schroomen voor de doodt,
Daer wy ons vast op betrouwen
Als wy 't quaet der sonden schouwen
En u zyn als gout getrouw
Met een goet volmaeckt berouw
Over ons misdaet der sonden
Die soo vele ziele wonden
En zyn d'oorsaeck van 't verdriet
Daer-men noyt een eynd' van siet.
Jesu 'k wensch dan in myn sterven
Als ick u magh roepen aen
Om myn ziele by te staen:
Die ick aen u wil verpanden
Eer dat ick myn oogen sluyt
En soo scheyd' de werelt uyt.
En moet u strengh oordeel wachten
Die gekent heeft myn gedachten
Daer by wat ick heb gedaen,
Ach! wil m'in genae ontfaen.
| |
| |
K'bid noch eens als ick sal sterven,
Wenschende u Ryck te erven
Dat gy die bermhertigh weest.
|
|
Auteursrechtvrij