De Chineesche fluit

[p. 96]

Droeve lentenacht.
Li-Song-Flu.

De roep der zilveren fazanten
Klonk zoet weemoedig door den nacht.
Ik speelde teeder op mijn fluit u
Een lied welluidend, droef en zacht.

In doffe treurnis lag dë aarde.
Wij wisten het ternauwernood
Waarom onze oogen óvervloeiden.
In ons lag 't leven zwaar als lood.

Het werd ons bang gelijk de bloemen.
Uw handen hingen zonder wil,
Gij zaagt mij aan met moe gefluister.
- ‘Het zal voorbijgaan, stil, o stil!’