De Chineesche fluit

[p. 92]

De versmade.
Ma-Huang-Tschung.

Een krans van blanken perebloesem
Lei 'k vóor het venster der geliefde,
Een zilvren maannacht in April.

Ik zong een lied van groot verlangen,
Dienzelfden maannacht, voor haar woning,
Melodisch klinkende op mijn luit.

D'anderen morgen, aan haar boezem
Droeg 't meisje vuurroode anjelieren,
Die bloeiden in haar buurmans perk.

Ik heb mij in mijn woon verscholen
En lang geweend, wel ál mijn tranen.
Waarom heeft zij mij zóo bedroefd?

Ik haat en vloek nu de anjelieren.
'k Doorwoel de slapelooze nachten.
Gebroken heb 'k mijn lieve luit.