De Chineesche fluit

[p. 73]

Het blad op het water.
Wan-Tsi.

Een blad, van 't wilgestruikje losgereten,
Fladderde neder in den kleinen vijver.
Daar zwemt het nu, gewiegeld door den wind.

De tijd heeft in mijn hart verdoofd ten laatste
De heugnis die mij kwelde. Bij den vijver
Lig ik te droomen, starende in den vloed.

Sedert ik u vergat, die éens ik liefde,
Lig ik zoo droomende en vol treurigheid,
Den heelen dag, aan dezen vijverzoom.

Mijn oogen volgen 't kleine wilgeblaadje.
Het wiegelt heen en keert dan zoetjes weder
Naar d'eigen struik waarvan het nederviel.

En peinzend tuur ik naar het spel van 't blaadje, -
O smart! o smart! De heugnis aan mijn liefde
Zal nimmer sterven in mijn donker hart.