De Chineesche fluit

[p. 26]

De roode roos.
Li-Tai-Po.

Aan 't venster zat ik treurend, stil gebogen
Over een zijden kussen, dat 'k borduurde.
Daar stak mijn naald mij in den vingertop
En, drop bij drop, bevloeide 't roode bloed
De witte witte roos, die ik borduurde
En maakte er van een roode, roode roos.

Hoe dacht ik toen aan u, die zóo ver weg
In d'oorlog zijt! Ik peinsde hoe ook gij
Uw bloed vergiet - en warme tranen sprongen
Me uit de oogen en ik weende lang en droef.

Hei! hoorde ik plots geen paardehoefslag klinken?
Blij sprong ik op. - Hij is 't! Daar voelde ik dat
Het maar mijn hart was, dat zoo heftig sloeg.

En weder zat ik treurend te borduren,
Borduurde tranen in het zijden kussen,
Die flonkerden als wonderbare paarlen
Rondom die roode bloedigroode roos.