De Chineesche fluit

[p. 5]

Het menschenlot.
Khong-Fu-Tse (Konfucius).

Den gloed des zomers volgt de najaarskoelte,
Straks blankt de sneeuw waar 't lentebloembed praalt.
De zon verheft zich rozig in den morgen
En rozig is haar beeld ook wen zij daalt.

De beken vloeien in de zee. De tijden
Vernieuwen zich. Met ieder dagbegin
Glanst nieuw het zonnelicht en onophoudlijk
Drijft nieuw het water de oude stroomen in.

De mensch leeft éens maar - nimmer keert hij weder.
't Bestaan op aarde is adem, die vervloeit.
De slotsom van zijn leven is een arme
Vervallen grafterp, waar wat onkruid groeit.