Vrung va Oze Leve Hier

[p. 54]

Kuening Caspar en et blind kroenprinske

Veur die van os: der Harie, der Sjef, et Anna en et Tielke; et Marieke, der Sjir, der Paul en der Cor.

Biekans ei paar doezend jaor geleje, wie der gelierdste Italiaener nog neet wis woe Abessinië loog, regeerde dich dao eine Negus, dae nog neet geluifde in der Herregod. Mè angesj - dat mot gezag zie - waor et eine brave miensj, dae uever daag mit eing knapbus mit polver op.... achter de lieuwe jaagde en sjnachts ei paar oere oppen daak durch ein zjwatte bues nuej sjtarre zaot te zeuke.

Mè in ziene trouw wour dae Negus, alias kuening Caspar, neet erg gelukkig gewaes. Zen inzelig junkske, et kroenprinske, ocherm wour blind gebôre. Dat zjwat kêlke wour angesj ei hiel bunkske, mit ei buekske wie ein tunneke. Ein awt pesjtuerke haw al van alles op zien uigskes gepliesterd. Mè ze bleve dich altied aeve waezeloos aakieke.

Doch op eine kawwe Decemberaovend loos der Negus Caspar in de gezet dat ze in Arabië en Perzië aan et geld ophaole woure vuer ei pas gebôre prinske, dat kuening mos waede uever alle luej. De kueninge van die twie leng zouwe zelf der cadeau gao bringe, want zie hawwe ei klei henneke zien winke in eing sjtar baove et land va Palestina. En hiel vuerzichtig vraogde de gezet mit drie groete vraogteikes: ‘Zou et misjie der Herregod zie woe vier allemaol op zitte te wachte?’ Daen eigeste aovend kroep der Caspar oppen daak. Hae zit ei viedel urke mit blaw källende vinger get te fisternulle aan de sjtarrebues um ze in de richting van Palestina te kriege en dan opins zuet er eing vonkelnuej sjtar.... en in die sjtar - gier geluift et jao neet - ei klei, wit kingerhändje.

Der keuning is in de gawwigheid van et daak gekledderd. Hae haat de kueningin doên opsjtaon. Ao! De kueningin: ei good vroumesj, dat ei bieteke mie geluifde wie der Caspar. Dao sjtonge ze dan opeen daak, sjnachts: kuening en kueningin mit

[p. 55]

hun zjwatte gezichter durch de bues nao de sjtarre. ‘Kuening Caspar’ zag de kueningin mit traone in de aoge: ‘Dat henneke in de sjtar is de hand van Slevenhier. Gank miensj en num os Pieke mit, misjie dat os erm dupke oet dat goddelik henneke nuej uigskes kriet.’

En smurgesj in alle Herregodsvreugte vertrok kuening Caspar op ein hoeg kameel. Vuer zich hawwer et zjwat prinske zitte. Et kêlke duede taege zich aa ei sigarekiske vol sjtaefkes baar goud en oet zieng spielzakes: eine groete koekerel. Este dae opdriendes ronkte-ner de fèinste leedsjes durch gen kamer. Dat goud en dae sjoene koekerel zou et Prinske aan et Sjtarre-kueningske gaeve um leech in zien uigskes te kriege. Zoe zunt ze gegange oet hun land, sjokkelentaere en sjtoekelentaere op hun kameel. Nog baende zich de greun paumebuim sjtil vuer zich oet der ‘rorate coeli’, umdat vuer Afrika et Slevenhierke nog neet waor neergeraegend oet de hiemelhuegte.

Et Pieke doog onderwaeg bekans nieks es sjlaope - dan wis der kuening nieks angesj es mer sjtillekes mit de sjtar te kalle en mit et kinneke dat urges wiet op em zaot te wachte - en hae dach aan zien heimet, woe de lieuwe en de tiegere et drueg hout dege krake onger hun puet en de sjlange durch de drueg louver kritsjelde. Dan zaot-er zoe te prakezeere op de sjokkelende kameel: ‘Kinneke, este bie os gebôre wours, dan woure noe al de aw proffesieje oetgekomme. Dan zou der tieger naeve et lemke komme lieke in gen weij. Dan zos Doe die blank ermke höbbe gesjlage um de mane van der lieuw en Doe zos gezag höbbe: ‘Koesj, jong, koesj!’ Es ich Dich dan zoe zaog, zou ich mie gewaer kapot gebrôke höbbe. Ich zou op de knijje gevalle zie mit men zondere brook, zoe mer in der pratsj en mien iesjte gedachte zouw gewaes zie: ‘Slevenhierke, estebleef ei paar nuej uigskes vuer et Pieke.’

‘Pap, is et nog wied?’ sjrok et kroenprinske wakker. Der pap vervierde zich effekes. ‘Pieke, nog twie nachte sjlaope. Dan zulle vier wal dao zie....’

Wie et prinske die twie nachte wir um haw en de zon mit veul sjloap in gen aoge oet et wolkebèd kroep, bleef de sjtar opins sjtil sjtaon - sjtoek-sjtil baove ei ermzielig brekske i ge veld. Et henneke in de sjtar winkte: kom mer binne allebeids! ‘Pieke,’ zag der kuening: ‘Hie mot et zie. De sjtar sjteit sjtil. Zaes ingelkes rölse uever et sjtruedäkske en kieke nuesgierig durch de rietskes.’

[p. 56]

‘Pap’ vrougde et Pieke ‘wat zunt dat vuer mennekes - ingelkes?’ ‘Bis mer sjtil, jungske. Sjtraks este nuej uigskes höbs, zulste ze zie.’ Der Caspar sjtapde aaf mit et Pieke. Mit eing hand duede et negerke et sigarekiske vol goud taege zie jeske en mit de anger driende hae ziene koekerel al op. Et duerke van et sjtelke sjtong toegedued mit ein bussel sjtrue. Eine boerejong kaom aa-gelaope en heel de kameel vas. Hae vertelde datter der jong wour van et Miena oet de Klapsjtraot. Of zie auch nao et kinneke kaome kieke. Jao! Et waor auch zoe flink kinneke. Dao woure al twie kueninge dao gewaes. Der heilige Sint Joezep wour jues mit ze nao gen durp gegange. Der knech mit dae vlotte mond wol jus vraoge of dat zjwat prinske neet good wour. Mè der Caspar wol perforsj et sjtelke in en zag: ‘Laot os mer ins binne.’ Der jong van et Miena duede de bussel sjtrue oppen zie. Et duerke veel aope en doe sjtong der zjwatte Caspar mit et blind Pieke vuer ei sjtök hiemel, neergezat in ein awt brekske. Langs de moere niks es lachende ingelekupkes - wie bellefleurkes - wie gekleurde crysante baoven ein - krek eine kollesale blommekurf en in dae kurf zong jeder blom: ‘Gloria, gloria vuer Slevenhierke en zie Mödderke’.

Vuer die ingelepyramiede, tussje ei krekske van eine aezel en eine veerkante os zout Slevevrouw mit et Kinneke op heure sjoet; Maria, mit de sjoenste blom oet et sjtelke op heure sjoet. Der zjwatte kuening wis neet watter zaog. Hae wis neet wie er zich hawwe mos. Hae veel oppen knijje en duede auch et prinske neer: ‘Pieke, de patsj aaf jong, vier zunt in gen kirk!’ en hae trok-em de patsj van genne kop. De ingele woure zoe belaefd dat ze effe et muelke heele. Zenuwachtig begos der Caspar te baene: ‘Klei Herregödje, ich kom van hiel wied oet Afrika. Ich kom vuer Dich, klei Hiemelprinske, miene hoevaedige kop buige en voer mie erm sjelmke, hie naeve mich, ei paar nuej uigskes vraoge. Slevevruike, gier kriet alles van et Sjeezeke gedaon. Probeer et ins: Ei paar nuej uigskes este bleef!’

Et blind menneke zat der koekerel oppen-aed.... mè ocherm, brommentaere leep dae taege de sjtumpele van et krubke op en dazelde dao et ungestebaove. - Et sigarekiske mit goud duede et erm haeske waarachtig onger de moel van der os. Dae bloos ins zjwoer drueverhin. Mè et Moddergödske sjnapde et kiske nog jues en de sjtaefkes goud vele droet op heure sjoet. Dao blonke ze en glinsterde ze in et leech van et Kinneke, dat mit zien hennekes graejde nao al dat blinkend goud en lachte

[p. 57]

van kingerlik plezeer. Slevevruike pakte dan sjtillekes eint van die goddelike hennekes en sjtriek demit uever de uigskes van et Pieke en opins! dat zjwat kaelke begos te roope - de ingele vloge, vervierd der gansche blommekurf durchei! - ‘Pap! ich ka zie! Wat ie leef Kinneke! Wat ei fèin wit Slevevruike! En pap, wat bis doe zjwat! Pap, wat zunt dat vuer bang mennekes, die hie ueveral rondfladdere?’

En der pap zaot sjtil in ziene sjnoefsplak te sjnikke van geluk en bliedsjap. Hae wol op sjtaonde voot gansch zie kueningkriek gaeve. Mè de Moddergôds zag dat heur klei kueningske zie riek loog baove de sjtarre. ‘Mè eur Pieke’ zag zie, ‘kan mich gei groeter plezeer doen, dan in zie Afrika langs eeder brekske op gen duere te toepe en de luej nao boete te roope. Es dan de negere in eine groete rink rond hun kroenprinske sjtaon, zaller hun vertèlle van et wit Lämke dat in ei voorbekske zit te wachte op alle luej - op witte en op zjwatte - op rieke en erme, um ze allenèj te kinne leijje in zie riek baove de sjtarre.’

‘Slevevruike, dao zal ich vuer zurge’, beloufde der kuening. ‘Pap, onthawt die sjoen weurd mer good!’ reep et Pieke. Dan sjnapde hae zich e paar van de kleingste ingele en haat mit hun ei negerdänske gesjpronge rond et krubke dat der mul langs hun beintjes sjtubde. Kuening Caspar roeffelde van geluk de trom oppen sjtalduer.